Іцхак Эпштэйн
Іцхак Эпштэйн (1862, Любань, Мінская губерня — 1943, Іерусалім) — ізраільскі педагог і мовазнавец. Быў сярод заснавальнікаў выкладання на адроджаным іўрыце. Брат Залмана Эпштэйна.
| Іцхак Эпштэйн | |
|---|---|
| іўр.: יצחק אפשטיין | |
 | |
| Дата нараджэння | 7 снежня 1862[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 26 лютага 1943 (80 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | настаўнік, мовазнавец |
| Навуковая сфера | іўрыт |
| Член у | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў мястэчку Любань у артадаксальнай сям’і яўрэйскага вучонага і выкладчыка іўрыту Нохема Эпштэйна і Фейгі-Бейлі Шапіра. Атрымаў традыцыйную адукацыю. У 1876 годзе сям’я пераехала ў Адэсу, там ён скончыў у 1883 рэальнае вучылішча; адначасова браў урокі іўрыту ў М. Л. Ліліенблюма. У 1886 эміграваў у Эрэц-Ісраэль.
З адкрыццём у 1891 годзе яўрэйскай школы ў Цфаце, быў прызначаны дырэктарам (да 1901).
У 1902—1905 і ў 1915 годзе вывучаў педагогіку ва універсітэце ў Лазане (у 1915 атрымаў ступень доктара педагогікі і літаратуры).
У перыяд з 1909 па 1915 год быў дырэктарам яўрэйскай школы «Талмуд-Тора» ў Салоніках.
У 1919 годзе быў прызначаны дырэктарам жаночай настаўніцкай семінарыі імя Э. Лявінскага ў Тэль-Авіве. У 1920 пераехаў у Іерусалім, стаў інспектарам яўрэйскіх школ.
Творы правіць
- «Иврит бе-‘иврит» («Іўрыт на іўрыце», Варшава, 1901)
- «Хэгйоней лашон» («Разважанні пра мову», 1947)
- «Мехкарим ба-психология шел ха-лашон ве-ха-хиннух ха-‘иври»(«Даследаванні па псіхалогіі мовы іўрыт і адукацыі на ёй», 1947).
Зноскі
Спасылкі правіць
- Артыкул «Эпштейн Ицхак» у Электроннай яўрэйскай энцыклапедыі