Абацтва Святога Аўгусціна

Абацтва Святога Аўгусціна (St Augustine's Abbey) — руінаванае бенедыкцінскае абацтва ў Кентэрберы, якое ў Сярэднявеччы служыла пахавальняй архібіскупаў Кентэрберыйскіх і каралёў Кента. У 1988 годзе ўключана ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.

Славутасць
Абацтва Святога Аўгусціна
англ.: St Augustine's Abbey
Брама абацтва (каля 1300 г.) цяпер вядзе на тэрыторыю прыватнай школы Кінгс-скул, заснаванне якой прыпісваецца самому Св. Аўгусціну
Брама абацтва (каля 1300 г.) цяпер вядзе на тэрыторыю прыватнай школы Кінгс-скул, заснаванне якой прыпісваецца самому Св. Аўгусціну
51°16′41″ пн. ш. 1°05′18″ у. д.HGЯO
Краіна
Месцазнаходжанне
Канфесія Царква Англіі
Епархія Кентэрберыйская дыяцэзія[d]
Архітэктурны стыль гатычная архітэктура
Дата заснавання 598
Дата скасавання 1538
Сайт english-heritage.org.uk/…
english-heritage.org.uk/… (англ.)
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Кафедральны сабор, Абацтва Святога Аўгусціна і царква Сент-Марцін у горадзе Кентэрберы*
Canterbury Cathedral, St. Augustine's Abbey, and St. Martin's Church***
Сусветная спадчына ЮНЕСКА
Краіна Вялікабрытанія
Тып Культурны
Крытэрыі i, ii, vi
Спасылка 496
Рэгіён*** Еўропа і Паўночная Амерыка
Гісторыя ўключэння
Уключэнне 1988  (12 сесія)
* Міжнародная канвенцыя «ЮНЕСКА»
** Назва ў афіцыйным англ. спісе
*** Рэгіён па класіфікацыі ЮНЕСКА

Абацтва было заснавана на мяжы VI і VII стагоддзяў пры заступніцтве Св. Берты Кенцкай місіянерам Аўгусцінам Кентэрберыйскім на месцы больш ранніх цэркваў у імя Дзевы Марыі, Св. Панкрація, Пятра і Паўла. Пасля кананізацыі Аўгусціна заснаванае ім абацтва было пераназвана ў яго гонар.

У 978 годзе архібіскуп Дунстан узвёў новае абацтва, якое на працягу XI стагоддзя было цалкам перабудавана ў раманскім стылі. Клуатр і дапаможныя будынкі былі ўзведзены ў гатычным стылі XIII стагоддзя. У XIV стагоддзі абацтва аднаўлялася пасля землетрасення.

Падчас ініцыяванай Генрыхам VIII кампаніі па роспуску манастыроў Аўгусцінскае абацтва было ў 1539 годзе секулярызавана і пераабсталявана пад палац каралевы Ганны Клеўскай. Затым знаходзілася ў валоданні розных арыстакратычных сямействаў і працягвала разбурацца. У XIX стагоддзі сталі прымацца меры па захаванні сярэдневяковых руін.

Зноскі

  1. National Heritage List for England
  2. https://vocaleyes.co.uk/research/heritage-access-2022/benchmark/ Праверана 9 лютага 2023.

Спасылкі правіць