Алег Рыгоравіч Мартыненка

Алег Рыгоравіч Мартыненка (12 сакавіка 1936, Краматорск — 1 снежня 2012, Мінск) — савецкі і беларускі фізік. Па нацыянальнасці — украінец. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1991; член-карэспандэнт з 1989), доктар тэхнічных навук (1973), прафесар (1978). Заслужаны дзеяч навукі Беларусі (2001). Брат механіка Юрыя Мартыненкі (1945—2012).

Алег Рыгоравіч Мартыненка
Дата нараджэння 12 сакавіка 1936(1936-03-12)
Месца нараджэння
Дата смерці 1 снежня 2012(2012-12-01) (76 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці фізік
Навуковая сфера цеплафізіка[d]
Месца працы
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук (1973)
Навуковае званне
Альма-матар
Прэміі
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь
Узнагароды
Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь

Біяграфія правіць

Мартыненка нарадзіўся ў Краматорску (Украіна), атрымаў адукацыю ў Маскоўскім аўтадарожным інстытуце і Чэшскім вышэйшым тэхнічным вучылішчы. З 1963 г. ён працаваў у Інстытуце цепла- і масаабмену імя А. В. Лыкава АН БССР, з 1966 г. — у якасці загадчыка лабараторыяй і намесніка дырэктара, у 1988—2003 гг. — на пасадзе дырэктары інстытута. Адначасова выкладаў у БДУ, загадваў кафедрай цеплафізікі фізічнага факультэта БДУ (1988—1997), з’яўляўся галоўным рэдактарам «Інжынерна-фізічнага часопіса» (1988—2003).

Мартыненка з’яўляўся ініцыятарам шэрагу навуковых праграм і праектаў у вобласці энергетыкі. Ён быў кіраўніком стварэння Канцэпцыі развіцця атамнай энергетыкі ў Рэспубліцы Беларусь, узначальваў НПРП «Энергетычная стратэгія» Міністэрствы энергетыкі Рэспублікі Беларусь. Сярод яго вучняў — 6 дактароў і 37 кандыдатаў навук.

Пахаваны на Усходніх могілках Мінска.

Навуковая дзейнасць правіць

Навуковыя працы Мартыненка прысвечаны цеплафізіцы. Атрымалі вядомасць яго працы па канвектыўным цеплаабмене, распаўсюджанні лазернага выпраменьвання ў турбулентнай атмасферы (аэратэрмаоптыка), віхравым цячэнні вадкасці, працэсах утварэння дысіпатыўных структур, пераносу цяпла і выпраменьвання ў гетэрагенных асяроддзях, метадам разліку і стварэння цеплаабменных прылад.

У 2002 годзе «за распрацоўку навуковых асноў, стварэнне і ўкараненне новых энергаэфектыўных цепламасаабменных тэхналогій і абсталяванні для энергетычнага комплексу і іншых галін народнай гаспадаркі» Мартыненка быў ганараваны Дзяржаўнай прэміяй Рэспублікі Беларусь.

Прэміі правіць

  • Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (2002, у аўтарскім калектыве) — за працу «Распрацоўка навуковых асноў, стварэнне і ўкараненне новых энергаэфектыўных цепламасаабменных тэхналогій і абсталявання для энергетычнага комплекса і іншых галін народнай гаспадаркі Рэспублікі Беларусь».

Публікацыі правіць

Мартыненко является автором свыше 100 изобретений и 400 научных работ, среди которых:

  • Колесников П. М., Колпащиков В. Л., Мартыненко О. Г. Введение в теорию конвективных газовых линз. — Минск: Наука и техника, 1972.
  • Мартыненко О. Г., Соковишин Ю. А. Теплообмен смешанной конвекцией. — Минск: Наука и техника, 1975.
  • Березовский А. А., Мартыненко О. Г., Соковишин Ю. А. Асимптотические методы в теории свободно-конвективного теплообмена. — Минск: Наука и техника, 1979.
  • Соковишин Ю. А., Мартыненко О. Г. Введение в теорию свободно-конвективного теплообмена. — Л.: Изд-во Ленингр. ун-та, 1982.
  • Мартыненко О. Г., Семёнов А. Г., Соковишин Ю. А. Параметрические методы в свободной конвекции. — Минск: Наука и техника, 1984.
  • Мартыненко О. Г., Коровкин В. Н., Соковишин Ю. А. Теория ламинарных вязких струй. — Минск: Наука и техника, 1979.
  • Справочник по теплообменникам / Под ред. О. Г. Мартыненко. — Минск: Наука и техника, 1987.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць