Алп-Арслан

Алп-Арслан
Алп-Арслан
	ألب أرسلان
2-і Султан дзяржавы Сельджукідаў
	1063 — 15 снежня 1072
Папярэднік	Тагрул I
Пераемнік	Малік-шах I
Нараджэнне	20 студзеня 1029
Смерць	15 снежня 1072 (43 гады); Амудар'я, Правінцыя Гор, Афганістан;
Месца пахавання	Мерв[d];
Род	Сельджукіды
Бацька	Чагры бек[d]
Жонка	Seferiye Hatun[d]
Дзеці	Малік-шах I, Tutush I[d], Toghan-Shah (son of Alp Arslan)[d], Arslan Arghun[d], Buri Bars[d], Sifri Khatun[d] і Aysha Khatun[d]
Нацыянальнасць	Турка-сельджук
Веравызнанне	Іслам, суніцкага толку
Дзейнасць	палкаводзец
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алп-Арслан (цюрк. смелы леў) таксама Мухамед ібн Даўд ці Махамед бен Даўд (араб. ألب أرسلان‎‎, поўнае імя — Зія ад-Дзін ва Адуд ад-Даўла ў Тадж ал-Міла Абу Шуджа Мухамад Алп Арслан ібн Даўд, 20 студзеня 1029^[1] — 15 снежня 1072) — султан дзяржавы Сельджукідаў з 1063. Пляменнік бяздзетнага заснавальніка султаната Тагрула.

У 1059 стаў намеснікам Харасана. У 1060-1061 гадах быў разбіты і ўзяты ў палон кіраўніком Грузіі. Дзякуючы таму, што яго сястра была жонкай армянскага цара, таму ўдалося дамагчыся вызвалення Алп-Арслана, накіраваўшы цару Грузіі багатыя дары^[2]. Пасля султан правёў шэраг заваявальных паходаў: у Грузію (1064), Арменію (1064), тэрыторыі сучаснага Азербайджана (1064), супраць Фацімідаў (у Сірыю і Палесціну), у Паўночны Іран і Сярэднюю Азію (1065).

Пад яго камандаваннем сельджукі пачалі націск на Візантыйскую імперыю.

19 жніўня 1071 пры Манцыкерце (раён возера Ван) атрымаў перамогу над візантыйскім імператарам Раманам IV Дыягенам і ўзяў яго ў палон, пасля чаго далучыў Анатолію да ўладанняў Сельджукскага султаната. Дзяржавай пры Алп-Арслане кіраваў везір Нізам аль-Мульк.

Алп-Арслан быў забіты падчас паходу супраць полаўцаў Мангышлака і на Бухару.

Зноскі

Літаратура правіць

Алп-Арслан // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

[1] СИЭ т. 1 — С. 415.

[2] Шараф-хан ибн Шаммсадин Бидлиси «Шараф-Наме» Третий раздел. Глава 1

[1]

[2]