Аляксандр Восіпавіч Карніловіч

Аляксандр Восіпавіч Карніловіч (7 ліпеня 1800, мястэчка Тамашполь Падольскай губерні (па іншых звестках — Магілёў-Падольскі) — 30 жніўня 1834, каля Тбілісі) — дзекабрыст, штабс-капітан гвардзейскага генеральнага штаба, каталік.

Аляксандр Восіпавіч Карніловіч
Дата нараджэння 7 ліпеня 1800(1800-07-07)
Месца нараджэння
Дата смерці 30 жніўня 1834(1834-08-30) (34 гады)
Месца смерці
Альма-матар
Грамадзянства
Званне штабс-капітан

Біяграфія правіць

Бацька — Восіп Якаўлевіч Карніловіч (пам. ў 1814 г.) — служка Магілёўскай мытні, маці — Разалія Іванаўна Карніловіч. Брат — Міхаіл Восіпавіч Без-Карніловіч.

Спачатку выхоўваўся ў Адэскім высакародным пансіёне, затым у Маскоўскім навучальнай установе для калонаважатыхх, адкуль 30 жніўня 1816 г. быў выпушчаны прапаршчыкам у світу яго імператарскага Вялікасці па кватэррмайстарскай часткі. У 1816 г. разам з Д. П. Бутурліным займаўся архіўнымі пошукамі па праблемах ваеннай гісторыі Пятра I і Айчыннай вайны 1812 г. з 1817 г. — на здымцы прасторы, займанага войскамі 1-й арміі генерал-фельдмаршала М. Б. Барклая-дэ-Толі, пасля чаго пераведзены ў Гвардзейскі Генеральны штаб. З 1822 выкладаў статыстыку і геаграфію ў школе тапографаў і вучылішча колонновожатых. Апублікаваў шэраг артыкулаў па перыяду першай чвэрці XVIII стагоддзя і гісторыі рускіх геаграфічных адкрыццяў. У 1824, разам з Васілём Дзмітрыевічам Сухарукавым, выдаў альманах «Руская Даўніна». Ён складаўся з пяці артыкулаў Карніловіча пад агульнай назвай «Норавы рускіх пры Пятры Вялікім», і чатырох артыкулаў Сухарукава, якія мелі загаловак «Інтэрнат данскіх казакоў ў XVII і XVIII стагоддзі».

Удзельнічаў у літаратурных таварыствах «Вольнае таварыства аматараў расійскай славеснасці» і «Таварыства гучнага смеху». Сябра Паўднёвага таварыства з 1825 года.

Прыбыў у Пецярбург за некалькі дзён да паўстання, удзельнічаў у яго падрыхтоўцы, арыштаваны ў 12 гадзіны ночы 14 снежня 1825 года на кватэры штабс-капітана Шэніга ў Галоўным штабе і дастаўлены ў Зімовы палац для допыту, а адтуль на галоўную гаўптвахту. 15 снежня пераведзены ў Петрапаўлаўскую крэпасць на варту да Неўскім брамы.

Асуджаны і па канфірмацыі 10 ліпеня 1826 г. прысуджаны да пятнаццацігадовай катарзе з паселішчам у Сібіры навечна.

Адбываў тэрмін у чыцінскім астрозе.

Зноскі

Літаратура правіць