Аляксандр Крыштоф Нарушэвіч
Аляксандр Крыштоф Нарушэвіч (? — 21 чэрвеня 1668) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч. Вялікі пісар літоўскі (1654—1658), падканцлер літоўскі (1658—1668).
| Аляксандр Крыштоф Нарушэвіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| польск.: Aleksander Krzysztof Naruszewicz | |||||||
 Герб «Вадвіч» | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Крыштаф Пац | ||||||
| Пераемнік | Міхал Казімір Радзівіл | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Станіслаў Нарушэвіч | ||||||
| Пераемнік | Міхал Казімір Радзівіл | ||||||
| Нараджэнне | 1616 | ||||||
| Смерць |
21 чэрвеня 1668[1][2] |
||||||
| Род | Нарушэвічы | ||||||
| Бацька | Крыштаф Нарушэвіч[3] | ||||||
| Маці | Альжбета з Шымковічаў[d][3] | ||||||
| Жонка | Тэадора Аляксандра з Сапегаў[d][4] | ||||||
| Дзеці | Марыяна Тэкля, Кацярына | ||||||
| Адукацыя |
|
||||||
| Дзейнасць | дыпламат | ||||||
Біяграфія правіць
З 1631 вучыўся ва універсітэце ў Інгальштаце, з 1632 — у Падуі, у 1633 — у Балонні.
Цесна звязаны з дваром караля Яна Казіміра. У 1651—1653 у складзе дэлегацыі на мірных перагаворах са Швецыяй.Староста лідскі (з 1646), любашанскі, мядзельскі, пянянскі, шарашоўскі. Пасол на соймы 1647, 1648, 1654, 1655. У 1654 годзе стаў вялікім пісарам літоўскім, а ў 1658 перайшоў на ўрад падканцлера. У 1656 годзе быў адміністратарам скарбу Вялікага княства Літоўскага.
Удзельнічаў у мірных перамовах з Масквой у 1659—1663 гадах.
Сям'я правіць
Паходзіў з роду Нарушэвічаў герба «Вадвіч». Сын Крыштофа, вялікага падскарбія літоўскага, і яго жонкі Альжбеты Шымковіч, брат Станіслава і Яна.
Ажаніўся з Тэадорай, дачкой вялікага гетмана Паўла Яна Сапегі.
Пакінуў дачок:
- Марыяну Тэклю, якая выйшла спачатку за абознага вялікага літоўскага Ежы Караля Хадкевіча, а потым за жамойцкага старосту Пятра Міхала Паца;
- Кацярыну, якая была замужам за абозным літоўскім Янам Казімірам Валовічам.
Зноскі
- ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 164.
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. VIII, Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2020. — С. 325. — ISBN 978-83-65880-89-5
- ↑ а б Сліж Н. З дакументальнай спадчыны сям’і віленскага цівуна Шымка Мацковіча і Зафеі Паўлаўны: ад сямейных адносін да гісторыі дома Багдана Онкавіча ў Вільні // Białoruskie Zeszyty Historyczne — Беласток: Беларускае гістарычнае таварыства, 2018. — вып. 49. — С. 246. — ISSN 1232-7468
- ↑ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 63. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
Літаратура правіць
- Пазднякоў В. Нарушэвічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 349. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.