Аляксандр Януш Заслаўскі

Аляксандр Януш Заслаўскі-Астрожскі (польск.: Aleksander Janusz Zasławski, 16501682) — найбуйнейшы польскі і вялікалітоўскі магнат, апошні князь Заслаўскі (1656—1682) і чацвёрты Астрожскі ардынат  (руск.) (1656—1682), адзіны сын князя Уладзіслава Дамініка Заслаўскага (1616—1656), ваяводы сандамірскага (1645—1649) і кракаўскага (1649—1656), 3-га ардыната Астрожскага (1629—1656), ад шлюбу з Кацярынай Сабескай (1634—1694). Апошні мужчынскі прадстаўнік княжацкага роду Заслаўскіх.

Аляксандр Януш Заслаўскі
польск.: Aleksander Janusz Zasławski
Андрэас Штэх  (укр.) (бел.. Партрэт Аляксандра Астрожскага
Андрэас Штэх  (укр.). Партрэт Аляксандра Астрожскага
Нараджэнне 1650[1]
Смерць 1682[2][1]
Род Заслаўскія
Бацька Уладзіслаў Дамінік Заслаўскі
Маці Катажына з Сабескіх
Веравызнанне каталіцтва
Дзейнасць арыстакрат

Біяграфія правіць

У маі 1656 года пасля смерці свайго бацькі Уладзіслава Дамініка Заслаўскага малалетні Аляксандр Януш атрымаў у спадчыну вялікія ўладанні князёў Заслаўскіх і Астрожскіх (Астрожскі маярат  (руск.)). Знаходзіўся пад апекай сваёй маці Катарыны Сабескай і яе брата, будучага караля Рэчы Паспалітай Яна Сабескага. У чэрвені 1658 года Кацярына Сабеская, маці Аляксандра Януша, другі раз выйшла замуж за вялікага падчашага літоўскага князя Міхаіла Казіміра Радзівіла (1625—1680).

У 1669 годзе князь-магнат Аляксандр Заслаўскі Януш прэтэндаваў на каралеўскі трон  (руск.) Рэчы Паспалітай. У 1660 годзе на Львоўшчыне заснаваў горад Александрыю (Сколэ). У 1670 годзе заснаваў юрыдычную акадэмію ў Варшаве, названую Александрыяй.

У 1682 годзе бяздзетны Аляксандр Януш Заслаўскі памёр. Не быў жанаты і не пакінуў пасля сябе нашчадкаў. Пасля смерці Аляксандра Януша Астрожскую ардынацыю атрымала ў спадчыну яго малодшая сястра Тэафіла Людвіка Заслаўская  (руск.) (1654—1709), жонка вялікага гетмана кароннага князя Дымітра Ежы Вішнявецкага.

Зноскі

  1. а б Aleksander Janusz Zasławski // MAK
  2. Aleksander Janusz Zasławski // NUKAT — 2002.

Літаратура правіць

  • Наталя Яковенко, Українська шляхта з кінця XIV до середини XVII століття. Волинь і Центральна Україна, Київ 2008, ISBN 966-8978-14-5

Спасылкі правіць