Вікіпедыя

Аляксей Васільевіч Кажакоў

Аляксей Васільевіч Кажакоў (7 мая 1931, вёска Ходараўка, Горацкі раён, Магілёўская вобласць) — савецкі і ўкраінскі мастак, графік, прафесар кампазіцыі Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры Украіны (1994), Заслужаны дзеяч мастацтва Украіны (1991), член Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны.

Аляксей Васільевіч Кажакоў
Дата нараджэння 7 мая 1931
Месца нараджэння в. Ходараўка Горацкага раёна
Грамадзянства СССР, Украіна
Род дзейнасці мастак
Жанр тэматычная карціна, мастак-манументаліст, пейзаж, графіка
Вучоба Кіеўскі дзяржаўны мастацкі інстытут
Мастацкі кірунак рэалізм
Уплыў Karpo Trokhymenko[d] і Vilen Andreevich Chekanyuk[d]
Уплыў на Alex And[d]
Член у
Узнагароды
Заслужаны дзеяч мастацтваў Украінскай ССР

Біяграфія правіць

Нарадзіўся 7 мая 1931 года ў в. Ходароўка Горацкага раёна Магілёўскай вобласці. Яго бацьку, Васіля Кажэку, удзельніка Вялікай Айчыннай вайны, адразу пасля заканчэння вайны накіравалі з Германіі на аднаўленне шахт Данбаса. Як толькі ён уладкаваўся на працу, адразу забраў дзяцей у Данецк (у той час г. Сталіна). У першы клас Аляксей пайшоў ужо ў г. Данецку. Яшчэ ў школе ён цікавіўся мастацтвам, добра маляваў, рабіў школьныя насценгазеты. І пасля заканчэння школы ў 1956—1961 гадах вучыўся ў Днепрапятроўскам мастацкім вучылішчы. Затым скончыў Кіеўскі дзяржаўны мастацкі інстытут у вучэбна-творчай майстэрні манументальнага жывапісу, якой кіраваў Народны мастак УССР Вілен Чеканюк і прафесар гісторыка-батальнага жывапісу, Народны мастак УССР Карп Трафіменка.

Пасля заканчэння інстытута працаваў у Кіеўскім мастацка-вытворчым камбінаце аддзялення Мастацкага фонду РСФСР (1967—1972). У 1972—1973 гадах—мастак-афарміцель у рэспубліканскім выдавецтве «Вясёлка» [1].

Педагагічная дзейнасць правіць

З 1973 года А. В. Кажакоў выкладае спецыяльныя прадметы ў вучэбна-творчай майстэрні манументальнага жывапісу Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры Украіны. З 1978 г. — дацэнт, у 1994 годзе яму прысвоена званне прафесара. З 1989 па 1996 гг. абіраўся дэканам творчых факультэтаў.

З 2000 года кіруе вучэбна-творчай майстэрняй манументальнага жывапісу Нацыянальнай акадэміі выяўленчага мастацтва і архітэктуры. Ім распрацаваны праграмы па кампазіцыі, методыкі выкладання спецыяльных дысцыплін: «Сграффіта», «Мазаіка», «Вітраж», «Фрэска». Ён кіруе выкананнем студэнтамі курсавых і дыпломных работ адукацыйнага ўзроўню бакалаўрыяту і магістратуры, прафесійнай і творчай падрыхтоўкай аспірантаў.

Вучэбная праграма ў гэтай майстэрні пабудавана такім чынам, што кожны семестр студэнты асвойваюць адну з манументальных тэхнік, выконваючы пільны аналіз класічных і сучасных узораў. Кампазіцыйныя заданні таксама спрыяюць раскрыццю здольнасцяў навучэнцаў: ствараючы эскізы кампазіцый, сграффіта, фрэсак, мазаік для розных архітэктурных праектаў або для рэальных аб’ектаў з праяўкі кардона і рабяць гэта ў матэрыяле, навучэнцы набываюць неабходныя веды і навыкі творчасць [2].

З гэтай майстэрні выйшлі мастакі і некаторых з іх сталі членамі Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны, заслужанымі мастакамі Украіны, вядомымі не толькі ў Украіне, але і ў многіх краінах свету. Сярод іх вядомы мастак Дзмітрый Уладзіміравіч Калеснікаў.

Асноўныя кірункі творчасці правіць

На думку кандыдата мастацтвазнаўства П. К. Несцярэнкі, для твораў А. В. Кажакова характэрны: мастацкае дасканаласць, філасофскі падтэкст ўтрымання, вытанчанасць каларыту і колеру, арыгінальнасць прасторавых рашэнняў [3].

Працуючы мастаком-манументалістам на мастацка-вытворчай фабрыцы Кіеўскага аддзялення Мастацкага фонду ён даказаў, што ў дасканаласці валодае тэхналагічнымі прыёмамі мазаікі, сграффіті, вітража, разьбы па дрэве, стварэння фрэсак і творча выкарыстоўвае асаблівасці кожнай тэхнікі, выкарыстоўваючы новыя матэрыялы. Некаторыя працы манументальна-дэкаратыўнага мастацтва выкананы ў творча распрацаваных уласных тэхніках.

Яго творчы стыль як жывапісца мае ярка выяўленыя індывідуальныя асаблівасці. Жанравы дыяпазон яго карцін вызначаецца тэматычнымі кампазіцыямі, перш за ўсё — краявідамі і нацюрмортамі. У малюнках пейзажаў ён выкарыстоўвае грубы мазок, раскрываючы матэрыяльную каштоўнасць прыроды. Кампазіцыйная сістэма гэтых работ адрозніваецца структурнай збалансаванасцю прасторавай структуры, якая раскрывае характэрныя рысы мясцовасці, яе рэльеф і незвычайную эмацыйную афарбоўку выбраных элементаў. У нацюрмортах А. В. Кажакова пераважае дэкаратыўная накіраванасць, тонкае танальная пабудова фарбаў[4].

Вядомы таксама як мастак-графік, і праявіў сябе найбольш вядомым мастаком у галіне кніжных ілюстрацый для выдавецтваў «Веселка», «Днепр» і «Малады». Ілюстрацыі адрозніваюцца асаблівай мастацкай пэўнасцю, канструктыўнай адпаведнасцю зместу кнігі.

Творы жывапісу і графікі правіць

  • «Дед и внук», «Праздники» (1968)
  • «На южной границе» (1971)
  • «Октябрь в Киеве» (1972)
  • «Керченский причал», «Пароходы у причала» (1976)
  • «Судно на ремонте» (1977)
  • «Утро в порту», «Казацкая церковь»(1978)
  • «У кораблей» (1981)
  • «Необычный настроение», «Солнце в Ровенской»(1989)
  • «Женские силуэты» (1990)
  • «Дельтаплан в небе» (оба — 1991)
  • «Весна» (1992)
  • «Первое сентября» (1993)
  • «Над Бугом» (1999)
  • серия — «Река Буг и берега» (1997)
  • «За легендами Украины» (1997—1999)
  • «Горы Крыма» (1997—2001)
  • «Днестр — пограничный край» (1999)
  • «Дунай — пограничный край» (2000)
  • «Вилково» (2001)
  • «Горный Крым» — серыя з 30 карцін
  • «Подоконники из философом» (2008)
  • графіка «Поэт Николай Сингайвский» (1975)

Іллюстрацыі да кніг правіць

  • «Песня про елочку» И. Неходы (1974),
  • «Золота гора до неба» Виктора Близнеца(1980),
  • «Веселые путешествия» Б. Чипа (1983)
  • «А что было дальше» Н. Кулик (1984)
  • «Облако и Маринка» Л. Ковальчука (1985; все — Киев) і інш.

Працы манументальна-дэкаратыўнага мастацтва правіць

  • "Стэла герояў" (мазаіка, Крывы Рог)
  • вітражы і карціны ў памяшканнях Кіеўскага вышэйшага інжынерна-радыётэхнічнага вучылішча (1994—1999), ваеннага вучылішча сувязі ў Кіеве і школы № 2 г. Кіева.

Прызнанне правіць

  • прафесар (1994)
  • Заслужаны дзеяч мастацтва Украіны (1991)
  • сябра Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны[5].

Зноскі

  1. ↑ Кіеўскі мастак Кожеков Аляксей Васільевіч // http://socrealizm.com.ua
  2. ↑ Майстерня манументального жывапісу прафесара О. У. Кожекова. https://web.archive.org/web/20140201225637/http://www.naoma.edu.ua/index.php?option=com_content&view=article&id=56&Itemid=302&lang=ua
  3. ↑ Несцярэнка П. К. Кожеков Олексій Васильович http://esu.com.ua/search_articles.php?id=7538
  4. ↑ Про художника. Кожеков Олексей Васильевич // https://kozhekov.com.ua/about/ Архівавана 8 красавіка 2016.
  5. ↑ Кожеков Олексій Васильович. Київська організація Національної спілки художників України. Секція жівопісу //http://konshu.org/section/painting.html

Літаратура правіць

  • Алексей Кожеков. Живопись: Альбом. — К.: 2011.

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксей_Васільевіч_Кажакоў&oldid=4569481"