Анатоль Якаўлевіч Каваленка
Анатоль Якаўлевіч Каваленка (1919—2008) — капітан Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
| Анатоль Якаўлевіч Каваленка | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 23 студзеня 1919 | ||||||
| Месца нараджэння | |||||||
| Дата смерці | 8 лютага 2008 (89 гадоў) | ||||||
| Месца смерці | |||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Альма-матар | |||||||
| Грамадзянства | |||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
||||||
| Род войскаў | авіяцыя | ||||||
| Гады службы | 1939—1946 | ||||||
| Званне |
 |
||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | ||||||
| Узнагароды і званні |
|
||||||
Біяграфія правіць
Анатоль Каваленка нарадзіўся 23 студзеня 1919 года ў вёсцы Якімаўка (цяпер Рэчыцкі раён Гомельскай вобласці). Пасля заканчэння сямігадовай школы і аўтамабільнага тэхнікума працаваў аўтамеханікам на аўтабазе ў пасёлку Таліца Свярдлоўскай вобласці. У жніўні 1939 года Каваленка быў прызваны ў рабоча-сялянскую Чырвонай Арміі. У 1940 годзе скончыў Харкаўскае ваеннае авіяцыйнае вучылішча. З чэрвеня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прыймаў удзел у баях на Паўднёвым, Паўночна-Каўказскім, Закаўказскім, Ленінградскім, 3-ім Прыбалтыйскім, 2-ім Прыбалтыйскім, 1-ым Беларускім франтах. 19 лістапада 1942 года быў падбіты і сеў на вымушаную пасадку, пры гэтым загінулі ўсе члены экіпажа, акрамя Каваленкі[1].
Да лістапада 1944 года старшы лейтэнант Анатоль Каваленка быў старэйшым лётчыкам-назіральнікам 742-га асобнага авіяпалка 14-й паветранай арміі. Да гэтага часу ён здзейсніў 160 баявых вылетаў на разведку і бамбардзіроўку скапленняў вялікай колькасці баявой тэхнікі і жывой сілы ворага, нанесшы яму вялікія страты[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 23 студзеня 1945 года за «ўзорнае выкананне заданняў камандавання і паказаныя пры гэтым мужнасць і гераізм» старшы лейтэнант Анатоль Каваленка быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» за нумарам 7387[1].
Усяго ж за час свайго ўдзела ў баях Каваленка здзейсніў 173 баявых вылята, быў збіты ўвогуле 7 разоў, 2 разы быў паранены. У 1946 годзе ў званні капітана ён быў звольнены ў запас. Жыў і працаваў у Херсоне. У 1951 годзе Каваленка скончыў Адескі педагагічны інстытут. Памер 8 лютага 2008 года, пахаваны ў Херсоне[1].
Быў таксама ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга і Айчыннай вайны 1-й ступені, двумя ордэнамі Чырвонай Зоркі, шэрагам медаляў[1].
Памяць правіць
На галоўным корпусе Паўднёваўкраінскага нацыянальнага педагагічнга ўніверсітэта імя К. Д Ушынскага (былога Педагагічнага тэхнікума), у якім вучыўся А. Я. Каваленка, усталявана мемарыяльная дошка ў паяць абім і двух выпускніках-Героях Савецкага Саюза — В. П. Мусіне і У. С. Маргуненка.
Зноскі
- ↑ а б в г д Анатоль Якаўлевіч Каваленка на сайце «Героі краіны»
Літаратура правіць
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
- Герои твои, Херсонщина. — Смферополь, 1980.
- Коваленко Анатолий Яковлевич. В кн.: Ю. А. Работин. Золотое кольцо победы. — Одесса: Печатный дом, Друк пивдень, 2012. — С. 67-69. — ISBN 978-966-389-320-4
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7). — С. 390.