Вікіпедыя

Андрэй Уладзіміравіч Хачатуран

беларускі футбаліст
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Хачатуран.

Андрэй Хачатуран (нар. 2 верасня 1987, Мінск) — беларускі футбаліст, паўабаронца віцебскага «Макслайна». Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2012—2020).

Футбол
Андрэй Хачатуран
Поўнае імя Андрэй Уладзіміравіч Хачатуран
Нарадзіўся 2 верасня 1987(1987-09-02)[1] (36 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 175 см
Вага 72 кг[2]
Пазіцыя паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Макслайн
Нумар 10
Клубная кар’ера[* 1]
2004—2010 Беларусь Мінск 142 (19)
2010—2011 Расія Жамчужына (Сочы) 13 (0)
2011 →  Беларусь Мінск 16 (3)
2011—2013 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 51 (7)
2014—2015 Беларусь Нёман (Гродна) 20 (1)
2015 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 12 (2)
2016 Беларусь Белшына (Бабруйск) 5 (0)
2016—2023 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 128 (12)
2024— Беларусь Макслайн (Віцебск)
Нацыянальная зборная[* 2]
2006 Беларусь Беларусь (да 19) 3 (0)
2012—2020 Беларусь Беларусь 8 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 5 лютага 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 20 лістапада 2020

Клубная кар’ера правіць

«Мінск» правіць

Выхаванец мінскай школы «Змена», гуляў за аднайменны клуб (пазней пераўтвораны ў «Мінск»). У студзені 2010 года падпісаў кантракт з барысаўскім БАТЭ, але на медаглядзе выявіліся праблемы, у выніку Хачатуран вярнуўся ў мінскі клуб. У жніўні 2010 года перайшоў у сочынскую «Жамчужыну», а ў сезоне 2011 зноў стаў іграком «Мінска».

«Шахцёр» правіць

У верасні 2011 года ў якасці свабоднага агента перайшоў у салігорскі «Шахцёр», дзе хутка замацаваўся ў аснове на пазіцыі цэнтральнага паўабаронцы. У пачатку 2012 года выкарыстоўваўся як правы абаронца, а пазней стаў гуляць у апорнай зоне. У чэрвені 2013 года атрымаў цяжкую траўму, вярнуўся ў строй толькі ў кастрычніку таго ж года. У студзені 2014 года пакінуў «Шахцёр»[3] з патрабаваннямі аплаты за лячэнне траўмы[4].

«Нёман» правіць

Пасля «Шахцёра» спрабаваў працаўладкавацца ў расійскіх «Балтыцы»[5] і «Уфе»[6], але абодва разы бакі не дамовіліся аб умовах кантракта. У выніку ў сакавіку 2014 года стаў іграком гродзенскага «Нёмана»[7]. Пачынаў сезон 2014 у апорнай зоне, але неўзабаве быў пераведзены на пазіцыю правага паўабаронцы. Стаў адным з лідараў гродзенскага клуба, але ў чэрвені 2014 года атрымаў траўму, з-за якой выбыў да канца сезона. У студзені 2015 года кантракт з «Нёманам» быў разарваны[8].

У студзені 2015 года быў на праглядзе ў малдаўскай «Дачыі», але кантракт так і не быў заключаны[9]. Таксама цікавасць да Хачатурана праяўлялі расійскі «Сокал» і розныя беларускія клубы[10]. У выніку, аднак, вярнуўся ў гродзенскі «Нёман», з якім у сакавіку 2015 года падпісаў новы кантракт[11].

У другой палове красавіка не гуляў з-за траўмы, а пазней вярнуўся на поле і стаў адным з ключавых ігракоў гродзенцаў. З-за недахопу выканаўцаў стаў часам выступаць на пазіцыі нападніка. Быў прызнаны аматарамі клуба найлепшым футбалістам «Нёмана» мая 2015 года[12].

У чэрвені 2015 года па заканчэнні кантракта не здолеў дамовіцца з «Нёманам» аб яго падаўжэнні па фінансавых прычынах і пакінуў клуб[13].

«Тарпеда-БелАЗ» правіць

Пасля зыходу з «Нёмана» некаторы час падтрымліваў форму з першалігавай «Іслаччу»[14]. 10 ліпеня 2015 года падпісаў кантракт з жодзінскім «Тарпеда-БелАЗ»[15]. У складзе жодзінцаў замацаваўся на пазіцыі цэнтральнага паўабаронцы.

У студзені 2016 года па заканчэнні кантракта пакінуў жодзінскі клуб[16], маючы намер працаўладкавацца ў замежжы[17].

«Белшына» правіць

У студзені 2016 года далучыўся да складу «Белшыны»[18]. Разглядаўся ў якасці асноўнага іграка бабруйскай каманды, але ў пачатку сезона атрымаў траўму, з-за якой прапусціў амаль увесь красавік, пазней вярнуўся на поле. У чэрвені 2016 года разарваў кантракт з «Белшынай»[19] і неўзабаве зноў далучыўся да складу «Тарпеда-БелАЗ»[20].

Вяртанне ў «Тарпеда-БелАЗ» правіць

У складзе «Тарпеда-БелАЗ» у другой палове сезона 2016 быў асноўным цэнтральным паўабаронцам, гуляў у Лізе Еўропы. У студзені 2017 года падоўжыў кантракт з аўтазаводцамі[21]. У 2017 годзе замацаваўся ў якасці аднаго з лідараў каманды, правёўшы 27 матчаў у чэмпіянаце Беларусі. У лістападзе 2017 года падпісаў новы двухгадовы кантракт з «Тарпеда-БелАЗ»[22].

У першай палове 2018 года адсутнічаў з-за траўмы. Вярнуўся на поле ў жніўні і неўзабаве зноў замацаваўся ў стартавым складзе каманды. У 2019 годзе стаў капітанам «Тарпеда-БелАЗ». У 2020 годзе забіў шэсць галоў у Вышэйшай лізе і аддаў шэсць галявых перадач, чым дапамог камандзе заваяваць бронзавыя медалі чэмпіянату.

У студзені 2021 года падоўжыў кантракт з жодзінскім клубам[23]. У 2021—2022 гадах стаў радзей з’яўляцца на полі з-за траўм. У пачатку 2023 года быў адхілены ад асноўнай каманды, аднак адмовіўся разрываць кантракт і пераходзіць у іншы клуб, у выніку застаўся ў «Тарпеда-БелАЗ» на кантракце, аднак толькі трэніраваўся з рэзервовай камандай, у афіцыйных матчах не гуляў ні за аснову, ні за дубль[24]. Пакінуў жодзінскі клуб у канцы 2023 года.

«Макслайн» правіць

У студзені 2024 года стаў трэніравацца з віцебскім «Макслайнам» і ў лютым афіцыйна папоўніў склад каманды[25].

Міжнародная кар’ера правіць

Гуляў за юніёрскую зборную Беларусі (да 19 гадоў). 15 жніўня 2012 года дэбютаваў за нацыянальную зборную ў таварыскім матчы супраць Арменіі. Пасля лютага 2013 года не прыцягваўся да зборнай, зноў быў выкліканы на матчы ў верасні 2020 года.

Дасягненні правіць

Статыстыка выступленняў правіць

Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2004 Д3 Змена   7 2
2005 Д2 Змена   30 4
2006 Д2 Мінск   24 3
2007 Д1 Мінск   19 1
2008 Д2 Мінск   16 3
2009 Д1 Мінск   26 4
2010 (1) Д1 Мінск   20 2
2010 (2) Д2 Жамчужына   13 0
2011 (1) Д1 Мінск   16 3
2011 (2) Д1 Шахцёр   9 2
2012 Д1 Шахцёр   24 5
2013 Д1 Шахцёр   18 0
2014 Д1 Нёман   13 1
2015 (1) Д1 Нёман   7 0
2015 (2) Д1 Тарпеда-БелАЗ   12 2
2016 (1) Д1 Белшына   5 0
2016 (2) Д1 Тарпеда-БелАЗ   15 1
2017 Д1 Тарпеда-БелАЗ   27 2
2018 Д1 Тарпеда-БелАЗ   12 2
2019 Д1 Тарпеда-БелАЗ   25 0
2020 Д1 Тарпеда-БелАЗ   26 6
2021 Д1 Тарпеда-БелАЗ   11 1
2022 Д1 Тарпеда-БелАЗ   12 0
2023 Д1 Тарпеда-БелАЗ   0 0

Грамадзянская пазіцыя правіць

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[26].

Крыніцы правіць

  1. ↑ Andrey Khachaturyan // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/andrey_hachaturyan/
  3. ↑ Футбол. Андрей Хачатурян покинул "Шахтер" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (9 студзеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016.
  4. ↑ Андрей Хачатурян требует от "Шахтера" оплаты за лечение после травмы (руск.). football.by (20 снежня 2013). Праверана 5 лютага 2024.
  5. ↑ Футбол. Андрей Хачатурян покинул стан "Балтики" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (16 студзеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016.
  6. ↑ Футбол. Андрей Хачатурян покинул "Уфу" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (19 лютага 2014). Архівавана з першакрыніцы 10 сакавіка 2014.
  7. ↑ Карлсонс, Тарасовс и Хачатурян продолжат карьеру в "Немане" (руск.). football.by (16 сакавіка 2014). Праверана 5 лютага 2024.
  8. ↑ Хачатурян, Ясинский и Витус уходят из гродненского "Немана" (руск.). football.by (13 студзеня 2015). Праверана 5 лютага 2024.
  9. ↑ Наша "Дачия". Сломанные носы (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (3 лютага 2015). Архівавана з першакрыніцы 24 сакавіка 2015.
  10. ↑ "Слуцк" проявляет интерес к Хачатуряну и Осипенко (руск.). football.by (12 лютага 2015). Праверана 5 лютага 2024.
  11. ↑ Андрей Хачатурян вновь стал игроком "Немана" (руск.). football.by (5 сакавіка 2015). Праверана 5 лютага 2024.
  12. ↑ Болельщики "Немана" назвали Андрея Хачатуряна лучшим игроком в мае (руск.). football.by (10 чэрвеня 2015). Праверана 5 лютага 2024.
  13. ↑ Андрей Хачатурян: «Предложил свои условия «Неману». В клубе сказали, что они не готовы тянуть такие условия» (руск.). by.tribuna.com.
  14. ↑ Виталий Жуковский: "Хачатурян и Корытько попросили потренироваться с нами. Пласконный ищет себе новый клуб" (руск.). football.by (3 ліпеня 2015). Праверана 5 лютага 2024.
  15. ↑ Андрей Хачатурян заключил контракт с "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (10 ліпеня 2015). Праверана 5 лютага 2024.
  16. ↑ Автозаводцы приступят к тренировкам 17 января (руск.)(недаступная спасылка — гісторыя ). Афіцыйны сайт жодзінскага «Тарпеда-БелАЗ».
  17. ↑ Андрей Хачатурян может продолжить карьеру в Казахстане (руск.)(недаступная спасылка). football.by (5 студзеня 2016). Архівавана з першакрыніцы 5 лютага 2024. Праверана 5 лютага 2024.
  18. ↑ Матвеенко, Булыга, Комаровский, Хачатурян и еще пять игроков подписали контракты с "Белшиной" (руск.). football.by (29 студзеня 2016). Праверана 5 лютага 2024.
  19. ↑ Афанасьев, Комаровский и Хачатурян покинули "Белшину" (руск.)(недаступная спасылка). football.by (6 чэрвеня 2016). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2024. Праверана 5 лютага 2024.
  20. ↑ Хачатурян, Афанасьев, Луцевич и Загинайлов близки к переходу в «Торпедо-БелАЗ» (руск.). by.tribuna.com.
  21. ↑ Рекиш, Хачатурян и Афанасьев продлили контракты с "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (4 студзеня 2017). Праверана 5 лютага 2024.
  22. ↑ Хачатурян на два года продлил контракт с "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (28 лістапада 2017). Праверана 5 лютага 2024.
  23. ↑ Андрей Хачатурян продолжит карьеру в Жодино (руск.). football.by (18 студзеня 2021). Праверана 5 лютага 2024.
  24. ↑ Белорусскому футболисту платили по $5 тысяч в месяц, но не выпускали на поле (руск.). charter97.org (6 снежня 2023). Праверана 5 лютага 2024.
  25. ↑ Хачатурян перешел в "Макслайн" (руск.). football.by (3 лютага 2024). Праверана 5 лютага 2024.
  26. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА . Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 5 лютага 2024.

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Андрэй_Уладзіміравіч_Хачатуран&oldid=4713600"