Бельгійскае Конга
Бельгійскае Конга — калонія Бельгіі, якая існавала на тэрыторыі сучаснай Дэмакратычнай Рэспублікі Конга пасля таго, як 15 лістапада 1908 года кароль бельгійцаў Леапольд II прадаў Незалежную дзяржаву Конга бельгійскай дзяржаве, і да абвяшчэння незалежнасці Конга 30 чэрвеня 1960 года. На чале калоніі стаяў генерал-губернатар, які прызначаўся бельгійскім парламентам. Сталіцамі з’яўляліся гарады Бома (да 1926) і (пазней) Леапольдвіль; іншыя буйныя цэнтры — Стэнлівіль і Элізабетвіль.
| Калонія Бельгіі | |||||
| Бельгійскае Конга | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Congo Belge Belgisch Kongo | |||||
|
|||||
|
Дэвіз: ««Travail et Progrès» («Праца і прагрэс»)» |
|||||
 |
|||||
|
1908 — 1960
|
|||||
| Сталіца | Леапольдвіль | ||||
| Найбуйнейшыя гарады | Леапольдвіль, Стэнлівіль, Элізабетвіль | ||||
| Мова(ы) | французская (афіцыйная) | ||||
| Афіцыйная мова | французская і нідэрландская | ||||
| Грашовая адзінка | кангалезскі франк | ||||
| Плошча |
|
||||
| Форма кіравання | калонія | ||||
| Кароль Бельгіі | |||||
| • 1908 – 1909 | Леапольд II | ||||
| • 1909 – 1934 | Альбер I | ||||
| • 1934 – 1951 | Леапольд III | ||||
| • 1951 – 1960 | Балдуін I | ||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||
Асноўная эканамічная дзейнасць была засяроджана ў правінцыі Катанга. Галоўным артыкулам прыбытку была здабыча карысных выкапняў. У гады нацысцкай акупацыі Бельгіі горнарудная прадукцыя Конга вывозілася ў Вялікабрытанію і ЗША[1]. У прыватнасці, менавіта ў Катанзе быў атрыманы уран для атамных бомбаў, скінутых на Хірасіму і Нагасакі[2].
У 1921 г. баптысцкі прапаведнік Сымон Кимбангу заснаваў нацыянальна-вызваленчы рух кімбангізм пад лозунгам «Конга — кангалезцам». Спачатку гэта былі таемныя таварыствы, пасля вайны ім на змену прыйшлі культурна-асветніцкія супольнасці, прафсаюзы арганізацыі і палітычныя партыі. На чале нацыянальна-вызваленчага руху ўсталі Патрыс Лумумба (Нацыянальны рух Конга) і Жазеф Касавубу (Альянс баконга). Пасля здабыцця ў 1960 годзе незалежнасці Рэспубліку Конга ахапіў востры палітычны крызіс. Актывізаваліся сепаратысцкія сілы, былі абвешчаны Рэспубліка Катанга на чале з М.Чомбэ і дзяржава Паўднёвае Касаі на чале з А.Калонджы. Крызіс працягваўся 5 гадоў, да прыходу да ўлады Жазефа Мабуту. За гэты час у краіне гвалтоўнай смерцю загінула больш за 100 тыс. чалавек.[3]
Зноскі
- ↑ История Заира Архівавана 20 кастрычніка 2013. в Большой советской энциклопедии
- ↑ Andrew Jon Rotter. Hiroshima: The World’s Bomb. Oxford University Press, 2008. Page 63.
- ↑ Africa 1960—1970: Chronicle and Analysis