Бенуа Поль Эміль Клапейрон
Бенуа Поль Эміль Клапейро́н (фр.: Benoît Paul Émile Clapeyron; 26.1.1799, Парыж — 28.1.1864) — французскі фізік. Член Парыжскай АН (1858). Замежны член-карэспандэнт Пецярбургскай АН (1830).
Бенуа Поль Эміль Клапейрон | |
---|---|
фр.: Benoît Paul Émile Clapeyron фр.: Émile Clapeyron | |
Дата нараджэння | 26 студзеня 1799[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 28 студзеня 1864[1][2][…] (65 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | фізік, інжынер, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | тэрмадынаміка |
Месца працы | |
Альма-матар |
|
Член у | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Скончыў Політэхнічную школу ў Парыжы (1818). З 1820 працаваў у Пецярбургу ў Інстытуце інжынераў шляхоў зносін, з 1830 прафесар Школы мастоў і дарог у Парыжы.
Навуковыя працы па тэорыі цеплаты, пластычнасці і раўнавазе цвёрдых цел. Надаў ідэям Н. Л. С. Карно строгую матэматычную форму, увёў у тэрмадынаміку метад індыкатарных дыяграм. Вывеў у 1834 годзе ўраўненне стану ідэальнага газу (гл. ўраўненне Клапейрона—Мендзялеева) і ўраўненне для апісання фазавых пераходаў І роду (гл. ўраўненне Клапейрона—Клаўзіуса).
Зноскі правіць
Зноскі
Літаратура правіць
- Клапейрон Бенуа Поль Эміль // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. С. 319.