Бой за базу агнявой падтрымкі «Бёрт»

Бой за базу агнявой падтрымкі «Бёрт», Навагодні бой альбо Бітва пры Суоі-Кат — узброенае сутыкненне В’етнамскай вайны, якое адбылося ў студзені 1968 года.

Бой за базу агнявой падтрымкі «Бёрт»
Асноўны канфлікт: Вайна ў В’етнаме
Схема бою.
Схема бою.
Дата 1—2 студзеня 1968 года
Месца Паўднёвы В’етнам
Вынік перамога ЗША
Праціўнікі
Сцяг В'етконга В’етконг Сцяг ЗША ЗША
Сілы бакоў
271-ы і 272-і палкі 3-я брыгада 25-й пяхотнай дывізіі
Страты
348 загінулых[1] 23 загінулых[1]

База правіць

У канцы 1967 — пачатку 1968 гады амерыканская 25-я пяхотная дывізія праводзіла аперацыю «Елаўстон» у правінцыі Тэйнінь поруч камбаджыйскай мяжы. У рамках гэтай аперацыі напярэдадні новага 1968 года ў 40 мілях на паўночны ўсход ад горада Тэйнінь была створана база агнявой падтрымкі «Бёрт» (англ.: Burt). У Паўднёвым В’етнаме амерыканскія войскі стваралі базы агнявой падтрымкі (англ.: Fire Support Base, FSB) падчас аперацый у аддаленых раёнах краіны. Гэтыя базы, вядомыя таксама як агнявыя базы (англ.: firebase), прызначаліся для размяшчэння артылерыі, якая падтрымлівала дзеянні наземных сіл у прылеглай мясцовасці. Базы былі добра абаронены, аднак з’яўляліся ўпадабанай мэтай партызан НФВПВ і салдат паўночнав’етнамскай арміі.

На базе агнявой падтрымкі «Бёрт» па стане на 2 студзеня 1968 года знаходзіліся дзве батарэі 105-мм і адна батарэя 155-мм гармат. Ахову ажыццяўлялі два пяхотных батальёна. Асноўны кантынгент склала 3-я брыгада 25-й пяхотнай дывізіі

Бой правіць

Увечар 1 студзеня 1968 года база падвергнулася мінамётнаму абстрэлу. Наземная атака пачалася за некалькі хвілін да поўначы з 1 на 2 студзеня, калі заканчваўся тэрмін традыцыйнага навагодняга перамір’я падчас свята Тэт. Сілы НФВПВ нанеслі адцягвальны ўдар у паўночна-заходняй частцы перыметра базы, за якім рушыў услед асноўны ўдар на паўднёвым усходзе, дзе перыметр абаранялі рота C 3-га батальёна 22-га пяхотнага палка. Акрамя таго, другарадны ўдар быў нанесены па паўночнай часткі перыметра. Сілы НФВПВ дзейнічалі традыцыйнай для буйных нападаў «людской хваляй», што павялічвала іх страты ад снарадаў-«вулляў», якімі вялі агонь прамой наводкай амерыканскія артылерысты. Амерыканская авіяцыя забяспечвала асвятленне поля бою і наносіла бомбавыя ўдары па атакуючым, у тым ліку напалмам. Актыўна ўжываліся верталёты агнявой падтрымкі. Непасрэдна ў ходзе бою вырабляліся дастаўка верталётамі і размеркаванне боепрыпасаў. Да 6 гадзін раніцы бой у асноўным завяршыўся; сілы НФВПВ панеслі цяжкія страты і адступілі, не здолеўшы прабіць пралом у абарончай перыметры базы.

Паводле ацэнкі амерыканскага генерал-маёра артылерыі Дэвіда Ота,

  Паспяховая інтэграцыя пяхотнай, артылерыйскай і паветранай моцы выратавала базу агнявой падтрымкі «Бёрт». Бітва пры Суоі-Кат з’яўляецца тыповым прыкладам многіх падобных бітваў, якія адбыліся падчас вайны ў В’етнаме. Яна ўяўляе добра скаардынаваныя пазіцыйную абарону і агнявую падтрымку[2].  

Страты правіць

Паводле афіцыйных даных, у баю загінулі 23 і атрымалі раненні 153 амерыканскіх вайскоўцаў, што можа лічыцца досыць вялікімі стратамі. Аднак у пайменным спісе загінуўшых змяшчаецца толькі 20 прозвішчаў[3]. Верагодна, гэта больш дакладная лічба, так як у афіцыйных данясеннях аб бою, складаюцца «па гарачых слядах» падзей, па розных прычынах часта прысутнічаюць недакладнасці ў лічбах страт. Паводле афіцыйнага амерыканскаму «падліку цел», у ходзе бою загінулі як мінімум 348 салдат НФВПВ (вельмі цяжкія страты для бою, які доўжыўся некалькі гадзін). Як і для ўсіх бітвах В’етнамскай вайны, дакладную лічбу страт партызан назваць не ўяўляецца магчымым, паколькі амерыканскія афіцэры нярэдка завышалі вынікі «падліку цел», у той час як партызаны пры любой магчымасці стараліся панесці целы загінулых таварышаў з поля бою; акрамя таго, няма ніякіх даных аб колькасці партызан, якія памерлі ад раненняў.

У культуры правіць

Сярод салдат, якія ўдзельнічалі ў бітве былі будучы пісьменнік Леры Хейнмен (англ. Larry Heinemann) і будучы рэжысёр Олівер Стоўн (англ. Oliver Stone). Хейнмен напісаў кнігу пра сваю службе ў В’етнаме пад назвай Black Virgin Mountain: A Return to Vietnam. Олівер Стоўн інсцэніраваў бітву ў фільме «Узвод» (англ. Platoon). Фінальныя сцэны фільма, па словах ветэранаў, вельмі рэалістычна перадаюць бой 1968 года[4][5].

Зноскі

  1. а б Johnson, Thomas A. (3 January 1968). "G.I.'s Kill 348 in Repelling Foe's Attack During Truce". The New York Times. p. 1. Праверана 25 February 2010.(патрэбна падпіска)
  2. David Ewing Ott. Field Artillery, 1954—1973 Архівавана 18 лістапада 2007.
  3. Страница, посвящённая Джону Уэсли Беккету (The Virtual Wall)
  4. Soldiers who saw hell are reuniting here | Bill Morem | SanLuisObispo.com(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 лютага 2014. Праверана 13 лютага 2014.
  5. Мнения ветеранов о фильме «Взвод» — Город.томск.ру Архівавана 12 сакавіка 2013.

Спасылкі правіць