Бонды - вольныя людзі, якія мелі сваю гаспадарку і не належалі да знаці: земляробы, скатаводы, паляўнічыя і рыбакі у Сярэднявеччы ў скандынаўскіх краінах. Часцей за ўсё яны жылі на адасобленых хутарахНарвегіі і некаторых раёнах Швецыі, а таксама ў Ісландыі) ці невялікімі вёсачкаміДаніі і на большай частцы Швецыі). Да XIII ст. яны пераўтварыліся ў стан, які кожны год плаціў каралю пастаянны пазямельны і падушны падатак. Падаткавы прыгнёт прыводзіў да спусташэння, да страты зямлі і пераўтвараў бондаў у арэндатараў караля, царквы і свецкіх феадалаў. У першай палове XIV ст. бонды складалі частку залежнага сялянства ў Скандынавіі, якая хутка расла.

Літаратура правіць

Е. Д. Смирнова, Л. П. Сушкевич, В. А. Федосик. Средневековый мир в терминах, именах, названиях. Минск: «Беларусь», 2001.