Біяспелеалогія
Біяспелеало́гія — навука, якая вывучае жыццё ў пячорах, трэшчынах горных парод і інш.
Асновы біяспелеалогіі створаны румынскім біёлагам Э. Ракавіцэ (1907), які даследаваў асаблівасці экалагічных умоў пячор, трэшчын і іх уплыў на жывыя арганізмы, заканамернасці эвалюцыі падземных біёт, размнажэнне, геаграфічнае пашырэнне іх жыхароў і інш.
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).