Вальс

Вальс (фр.: valse) — парны танец, заснаваны на плаўным кружэнні ў спалучэнні з паступальным рухам. Музычны памер 3/4, радзей 3/8, 6/8. Тэмп — ад павольнага да ўмерана хуткага. Паходзіць ад нямецкіх, аўстрыйскіх, чэшскіх народных танцаў тыпу лендлера. Узнік у другой палове XVIII стагоддзя, у пачатку XIX стагоддзя пашырыўся па ўсёй Еўропе, стаў адным з самых папулярных танцаў. Найбольш вядомы венскі вальс (І. Ланер, І. Штраус-бацька, І. Штраўс-сын). Разнавіднасць вальса — павольны вальс-бастон. Як сцэнічная форма выкарыстоўваецца ў оперы, балеце, аперэце, музыцы для драматычных спектакляў, стаў самастойнай формай фартэпіяннай музыкі, асновай песень, рамансаў, цыклічных твораў (сюіты, сімфоніі). На Беларусі вядомы з другой паловы XIX стагоддзя ў гарадскім і сялянскім побыце. У наш час — неад’емная частка народнага танцавальнага і музычна-інструментальнага рэпертуару. У жанры вальса значны ўклад зрабілі беларускія кампазітары М. Аладаў, А. Багатыроў, Р. Бутвілоўскі, Я. Глебаў, В. Залатароў, І. Лучанок, С. Картэс, Р. Пукст, Дз. Смольскі, Э. Ханок і інш.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).