Венсан Арыёль

Венсан Арыёль (фр.: Vincent Auriol; 27 жніўня 1884, Рэвель — 1 студзеня 1966, Парыж) — прэзідэнт Францыі (Чацвёртая рэспубліка, 1947—1954), першы пасля Другой сусветнай вайны.

Венсан Арыёль
прэзідэнт Францыі 16 студзеня 1947 — 16 студзеня 1954
Папярэднік	Альбер Лебрэн
Пераемнік	René Coty[d]
французскі сукнязь Андоры[d] 16 студзеня 1947 — 16 студзеня 1954
Папярэднік	Léon Blum[d]
Пераемнік	René Coty[d]
Mayor of Muret[d] 15 мая 1925 — 16 студзеня 1947
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 1 чэрвеня 1914 — 7 снежня 1919
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 8 снежня 1919 — 31 мая 1924
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 1 чэрвеня 1924 — 31 мая 1928
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 1 чэрвеня 1928 — 31 мая 1932
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 1 чэрвеня 1932 — 31 мая 1936
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 1 чэрвеня 1936 — 31 мая 1942
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 6 лістапада 1945 — 10 чэрвеня 1946
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 11 чэрвеня 1946 — 27 лістапада 1946
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d] (дэпартамент Верхняя Гарона) 28 лістапада 1946 — 31 снежня 1947
міністр юстыцыі Францыі[d] 29 чэрвеня 1937 — 4 студзеня 1938
Папярэднік	Marc Rucart[d]
Пераемнік	César Campinchi[d]
міністр фінансаў Францыі[d] 4 чэрвеня 1936 — 21 чэрвеня 1937
Папярэднік	Marcel Régnier[d]
Пераемнік	Georges Bonnet[d]
прэзідэнт (Constituent Assembly of 1945[d]) 31 студзеня 1946 — 10 чэрвеня 1946
Папярэднік	Félix Gouin[d]
прэзідэнт (Constituent Assembly of 1946[d]) 11 чэрвеня 1946 — 27 лістапада 1946
прэзідэнт (National Assembly of the 4th Republic[d]) 3 снежня 1946 — 20 студзеня 1947
Пераемнік	Эдуар Эрыё
Нараджэнне	27 жніўня 1884(1884-08-27)[…] Рэвель, дэпартамент Верхняя Гарона, рэгіён Поўдзень — Пірэнеі, Францыя
Смерць	1 студзеня 1966(1966-01-01)[…] (81 год) Парыж, дэпартамент Сена, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Мюрэ[d]
Імя пры нараджэнні	англ.: Vincent Jules Auriol
Жонка	Michelle Auriol[d]
Дзеці	Paul Auriol[d]
Веравызнанне	атэізм
Партыя	Французская секцыя Рабочага інтэрнацыянала
Адукацыя	Тулузскі ўніверсітэт[d]
Дзейнасць	палітык, адвакат, змагар Французскага супраціву
Аўтограф
Узнагароды	ганаровы доктар Універсітэта Лаваля[d] (1951)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў дэпартаменце Верхняя Гарона, сын мясніка; атрымаў юрыдычную адукацыю. Да вайны актыўны дзеяч сацыялістычнай партыі, быў мэрам Тулузы (абраны ў 31 год), затым міністрам у двух сацыялістычных ўрадах Леона Блюма. У 1942—1943 Арыёль ўдзельнічаў у дзейнасці падполля французскага Супраціву ў акупаванай Францыі, затым збег у Лондан і паступіў ва ўрад генерала дэ Голя. Пасля вызвалення Францыі дзяржаўны міністр часовага ўрада; ў 1946 прадстаўнік Францыі ў Савеце Бяспекі ААН.

Прэзідэнт Чацвёртай рэспублікі

Пасля абвяшчэння Чацвёртай рэспублікі ў студзеня 1947 года абраны яе прэзідэнтам, займаў пасаду адзін сямігадовы тэрмін. Праўленне Арыёля было вельмі цяжкім, краіну скалыналі бесперапынныя страйкі і масавыя беспарадкі працоўных, каланіяльная Французская імперыя распадалася; метраполія вяла войны з паўстанцамі адначасова ў Індакітаі, на Мадагаскары і ў Паўночнай Афрыцы. Перад сканчэннем тэрміну Арыёль заявіў, што ні ў якім разе не будзе балатавацца на наступны: «Гэтая праца амаль звяла мяне ў магілу: мяне будзілі ў любы час ночы, каб прымаць адстаўкі прэм'ер-міністраў» Сапраўды, 7 гадоў яго праўлення змянілася 18 «прывідных урадаў».

Пасля прэзідэнцтва

Пакінуўшы Елісейскі палац, Арыёль заняўся палітычнай публіцыстыкай. У 1958 годзе ён як экс-прэзідэнт увайшоў у Канстытуцыйны савет Францыі. Гэта адбылося пры заснаванні Пятай рэспублікі, праекта канстытуцыі якой ён рэзка пярэчыў, лічачы, што ўлада прэзідэнта павінна застацца такой жа слабай і цырыманіяльнай, якой была пры Трэцяй і Чацвёртай рэспубліках. У 1960 годзе ён сышоў у адстаўку з Савета, пратэстуючы супраць аўтарытарнай палітыкі прэзідэнта дэ Голя. За год да смерці Арыёль паспеў блаславіць сацыяліста Франсуа Мітэрана балатавацца ў прэзідэнты.