Вера, Надзея, Любоў і іх маці Сафія

Вера, Надзея, Любоў і маці іх Сафія (грэч. Αγία Σοφία και οι κόρες της Πίστη, Ελπίς, Αγάπη; лац. Fides, Spes, Caritas) — хрысціянскія святыя, ушанаваныя ў ліку мучаніц. Жылі ў II стагоддзі ў Рыме (пам. 137). Памяць здзяйсняецца ў Праваслаўнай царквы 17 верасня (па юліянскім календары).

Святыя мучаніцы Сафія, Вера, Надзея і Любоў. XVІII ст. Валынь

Сафія, удава з Мілана, прыбыла ў Рым і спынілася ў багатай дамы па імі Фесамнія. Паводле падання, Вера (грэч. Πίστη), Надзея (грэч. Ελπίς) і Любоў (грэч. Αγάπη)[1] выхоўваліся маці ў хрысціянскай набожнасці. Калі імператар Адрыян даведаўся пра гэта, ён паспрабаваў спакусіць і прымусіць пакланіцца багіні Артэмідзе — спачатку абяцаннем багатых падарункаў, а затым пагрозамі. Але яны непахісна вызнавалі сваю веру ў Хрыста. Імператар загадаў падвергнуць дочак Сафіі жорсткім катаванням, але яны цудоўным чынам перанеслі іх і загінулі толькі быўшы абезгалоўленымі ці засечанымі.

На дзень смерці Веры было 12 гадоў, Надзеі — 10 і Любові — 9. Імператар аддаў скатаваныя целы дочак Сафіі, яна з пашанай пахавала іх і памерла праз тры дні.

Першапачатковыя грэчаскія імёны дочак — Пістыс, Элпіс і Агапэ — былі перакладзены, і толькі імя іх маці Сафіі («Мудрасць») захавала арыгінальнае гучанне.

Гл. таксама правіць

  • Вера, Надзея, Любоў — хрысціянскія дабрадзейнасці
  • Агапія, Ірына і Хіёнія («Любоў, Мір і Снежная»[2]) — тры іншыя святыя сястры-мучаніцы з гаворачымі імёнамі.
  • Сафія Рымская — аднайменная святая з таго ж гарады, якая жыла ў IV стагоддзі, чые мошчы, паводле нямецкіх крыніц[3], захоўваюцца ў Эша і пачынаючы з XII стагоддзя яна згадваецца разам з трыма дочкамі — Верай, Надзеяй і Любоўю[4].

Зноскі

  1. Імёны адпавядаюць хрысціянскім дабрадзейнасцям з 1-га паслання Паўла да Карынфян (13:13)
  2. Снег як сімвал цноты
  3. Biographisch-Bibiographisches Kichenlexicon
  4. Афіцыйны сайт абацтва ў Эша Архівавана 4 сакавіка 2016.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць