Ве́рхняя Ангара́ (руск.: Верхняя Ангара[1], бур. Дээдэ Ангар мγрэн) — рака ў Расіі, у Забайкаллі, у Бураціі.

Верхняя Ангара
руск. Верхняя Ангара, бур. Дээдэ Ангар мγрэн
Характарыстыка
Даўжыня 438 км
Басейн 21 400 км²
Расход вады 265 м³/с
Вадацёк
Выток  
 • Месцазнаходжанне Байкала-Віцімскі водападзел
 • Каардынаты 56°35′33″ пн. ш. 113°46′38″ у. д.HGЯO
Вусце Байкал
 • Вышыня 456 м
 • Каардынаты 55°44′30″ пн. ш. 109°53′30″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Байкал → Ангара → Енісей → Карскае мора
Краіна
Рэгіён Бурація
Код у ДВР 16040000112116300001142
physical
Верхняя Ангара
Верхняя Ангара
physical
выток
выток
вусце
вусце
— выток, — вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Даўжыня ракі 438 км. Плошча вадазбору 21 400 км². Сярэдні расход вады 265 м³/сек, мінімальны зімовы ў вусці 45 м³/сек. Бярэ пачатак на Байкала-Віцімскім водападзеле, працякае па Верхнеангарскай катлавіне. Упадае ў возера Байкал, утвараючы дэльту. У вярхоўях цячэ пераважна ў вузкай даліне, утвараючы парогі. У ніжняй частцы цячэння працякае па шырокай забалочанай даліне, парэзанай старыцамі. Жыўленне змяшанае, з перавагай дажджавога і вялікай доляй падземнага. Замярзае ў канцы кастрычніка, вызваляецца ад лёду ў пачатку мая. Суднаходная да прыстані Уаян (214 км ад вусця)[1][2].

Прытокі: Бургачы, Самадзек, Сарта, Ангаракан, Янчукан, Янчуй, Улса, Герамдай, Агней, Светлая, Таксалакіт, Акіт, Аркалікан, Тунгускі Ключ і інш.[2]

Зноскі

  1. а б Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 58. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  2. а б Река Верхняя Ангара // Государственный водный реестр РФ (руск.)

Літаратура правіць

  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 58. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)

Спасылкі правіць