Вялікі Крамлёўскі палац

Вялікі Крамлёўскі палац, адзін з палацаў Маскоўскага Крамля. Пабудаваны ў 18381849 гадах па загаду імператара Мікалая I групай рускіх архітэктараў пад кіраўніцтвам К. А. Тона (М. І. Чычагоў  (руск.), Ф. Ф. Рыхтэр  (руск.), П. А. Герасімаў  (руск.), В. А. Бакараў  (руск.), М. А. Шохін  (руск.)[1]).

Палац
Вялікі Крамлёўскі палац
руск.: Большой Кремлёвский дворец
Галоўны фасад Вялікага Крамлёўскага палаца
Галоўны фасад Вялікага Крамлёўскага палаца
55°45′00,58″ пн. ш. 37°36′56,34″ у. д.HGЯO
Краіна  Расія
Горад Масква
Архітэктурны стыль Маскоўскі гістарызм
Архітэктар К. А. Тон
Заснавальнік Мікалай I
Дата заснавання 18381849
Статус Герб Расіі Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7710353025№ 7710353025
Сайт kreml.ru/en/main/kremlin…
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Андрэеўская парадная зала на акварэлі К. А. Ухтомскага, 1849

Даўжыня палаца складае 125 метраў, вышыня — 47 метраў; агульная плошча складае каля 25 000 м². Ансамбль палаца ўключае ў сябе Церамны палац  (руск.), дзевяць цэркваў (з 14, 16, 17 стагоддзяў), вестыбюль і каля 700 пакояў. Будынак палаца ўтварае прастакутнік з унутраным дваром. Пяць залаў палаца (Георгіеўская, Уладзімірская, Аляксандраўская, Андрэеўская  (руск.) і Екацярынінская), названыя па імені ордэнаў  (руск.) Расійскай імперыі, у цяперашні час выкарыстоўваюцца для дзяржаўных і дыпламатычных прыёмаў і афіцыйных цырымоній, а сам палац з’яўляецца параднай рэзідэнцыяй Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі.

Гісторыя будаўніцтва і перабудоў палаца правіць

Палац маскоўскіх цароў (кан. XV—XVII стст.) правіць

Першыя каменныя будынкі Вялікага Крамлёўскага палаца былі пабудаваны італьянскім дойлідам Алевізам Фразінам  (руск.) 1499—1508 гадах.

Да канца XVII стагоддзя Вялікі Крамлёўскі палац быў шырокім палацавым комплексам, у які ўваходзілі:

Імператарская рэзідэнцыя 1712—1838 гг. правіць

Пасля пераносу сталіцы з Масквы ў Санкт-Пецярбург (1712) крамлёўскія палацы страцілі сваё значэнне, частка памяшканняў стала выкарыстоўвацца маскоўскімі аддзяленнямі ўрадавых дэпартаментаў  (руск.), іншая частка паступова прыходзіць у заняпад і пакутавала ад пажараў (1715, 1722 і асабліва 1737  (руск.) гадоў).

Невялікае ажыўленне наступіла ў 1730-я гг., Пры царыцы Ганне Іаанаўне, калі імператарскі двор значную частку часу знаходзіўся ў Маскве.

Аднак працэс разбурэння будынкаў Вялікага Крамлёўскага палаца быў звязаны не столькі з тэхнічным станам будынкаў, колькі з іх маральным старэннем — планіроўка палаца была разлічана на сярэднявечны побыт маскоўскіх князёў і не магла задавальняць змяніліся патрэбам новага часу.

Яшчэ пры Ганне Іаанаўне непадалёк ад Арсенала  (руск.) былі ўзведзены новыя імператарскія апартаменты «Зімовы Аненгоф» — драўляны палац у стылі барока (архітэктар Ф.-Б. Растрэлі).

Пры Лізавеце Пятроўне двор вярнуўся ў Пецярбург, аднак было вырашана пабудаваць у Крамлі новую імператарскую рэзідэнцыю — «Новы» або «Зімовы палац» (у якасці летняга выкарыстоўваўся палац Ганны Іаанаўны «Аненгоф  (руск.)» у Нямецкай слабадзе). У 1749 былі знесены Сярэдняя Залатая і Набярэжная палаты, а на іх падклетах быў пабудаваны новы палац у стылі барока (скончаны ў 1752, архітэктар Ф.-Б. Растрэлі). Аблічча новага палаца ў спрошчаным выглядзе аддалена нагадвала Вялікі Пецяргофскі палац  (руск.) — ніжні ярус ўяўляў сабой масіўны падклет, рытмічна прарэзаны глыбокімі аркамі, верхні паверх ўяўляў сабой вытанчаны будынак з цэнтральным рызалітам, у якім змяшчалася аўдыенц-зала, па баках ад якой размяшчаліся жылыя пакоі імператрыцы і пакоі прыбліжаных.

Зноскі

Літаратура правіць

  • Либсон В. Я., Домшлак М. И., Аренкова Ю. И. и др. Кремль. Китай-город. Центральные площади // Памятники архитектуры Москвы  (руск.). — М.: Искусство, 1983. — С. 339. — 504 с. — 25 000 экз.

Спасылкі правіць