Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі
Артыкул вымагае вікіфікацыі. |
Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі (25 лістапада 1920 — 30 лістапада 1995) — герой Савецкага Саюза, удзельнік партызанскага руху на Украіне, у Беларусі, Польшчы і Чэхаславакіі, камандзір партызанскай брыгады. Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, ордэнам Чырвонага Сцяга, чатырма ордэнамі ЧССР, польскім ордэнам Залаты крыж «Віртуці мілітары» і рознымі медалямі.
| Квіцінскі Вячаслаў Антонавіч | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 25 лістапада 1920 | |||||
| Месца нараджэння | в. Зялёны Востраў, Лепельскі раён, Віцебскай вобласці | |||||
| Дата смерці | 30 лістапада 1995 (75 гадоў) | |||||
| Месца смерці | Кіеў УССР | |||||
| Месца пахавання | ||||||
| Альма-матар | ||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||
| Званне | падпалкоўнік | |||||
| Камандаваў |
атрад «Чырвоны фугас» партызанская брыгада імя Клемента Готвальда |
|||||
| Бітвы/войны |
Савецка-фінская вайна Вялікая Айчынная вайна |
|||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||
Біяграфія правіць
Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі нарадзіўся 25 лістапада 1920 года ў вёсцы Зялёны Востраў, Лепельскі раён, Віцебскай вобласці ў сялянскай сям’і. Па нацыянальнасці — беларус. З 1945 Квіцінскі член КПСС.
Скончыўшы Лепельскую сярэднюю школу, восенню 1939 года Вячаслаў паступіў у Ленінградскі педагагічны інстытут імя Пакроўскага. Быў прызваны ў рады Чырвонай Арміі ў лістападзе 1939 года і быў накіраваны ў школу 376-га гаўбічнага артылерыйскага палка. У складзе гэтага палка са снежня 1939 года па сакавік 1940 года Квіцінскі прымаў удзел у савецка-фінскай канфлікце на Карэльскім перашыйку. Вярнуўшыся з фронту, скончыў палкавую школу і быў прызначаны камандзірам зброі.
У складзе 376-га гаўбічнага артылерыйскага палка Квіцінскі з пачатку Вялікай Айчыннай вайны вёў баі супраць нямецкіх войскаў у раёне Дабраміля Драгабыцкай вобласці. 8 жніўня 1941 г полк патрапіў у акружэнне паблізу вёскі Падвысокае Кіраваградскай вобласці. Знішчыўшы зброю па загадзе камандавання, артылерысты працягвалі весці баі супраць нямецкіх войскаў у складзе стралковых частак, спрабуючы прарваць кальцо акружэння. Усталяваўшы ў кастрычніку сувязь з Наваград-Валынскім падполлем ў раёне Карасценя, Квіцінскі з групай байцоў пачаў выконваць задачы па па знішчэнні ліній варожай сувязі і разбурэнні дарог на ўчастку Жытомір — Наваград-Валынскі — Корац.
У чэрвені 1942 года Вячаслаў уступіў у партызанскі атрад «Першы Валынскі» кулямётчыкам. Ён выконваў баявыя заданні па разгрому нямецкіх частак у Гарадніцкім, Ямільчынскім, Карасценскім і Наваград-Валынскім раёнах. 16 ліпеня 1942 г. партызанскі атрад «Першы Валынскі» аб’яднаўся з разведвальнай групай Генеральнага штаба Чырвонай Арміі. У другой палове 1942 партызанская дыверсійна-разведвальная група пад камандаваннем В. А. Квіцінскага ўзарвала 4 нямецкія эшалоны з жывой сілай і тэхнікай на ўчастку чыгункі Карасценя — Олеўск.
У лютым 1943 гады Квіцінскі ўступіў у партызанскі атрад пад камандаваннем Андрэя Міхайлавіча Грабчака. Дыверсійна-разведвальная група пад камандаваннем Квіцінскага з лютага па кастрычнік ўзарвала 11 нямецкіх эшалонаў на чыгунцы Карасценя — Сарно, Шэпетоўка — Наваград-Валынскі. Па рашэнні Украінскага штаба партызанскага руху партызанскі атрад пад камандаваннем Грабчака быў перафарміравана ў злучэнне партызанскіх атрадаў. Квіцінскага прызначылі камандзірам атрада «Чырвоны фугас». За 1943 год партызаны атрада «Чырвоны фугас» ўзарвалі 40 воінскіх эшалонаў немцаў і не раз выводзілі са строю тэлефонную сувязь паміж Вініцай і Берлінам на ўчастку Корац — Наваград-Валынскі.
У студзені 1944 года — пасля вызвалення часткамі Чырвонай Арміі Наваград-Валынскі — атрад «Чырвоны фугас» атрымаў загад выйсці ў раён Брэста для дыверсійных дзеянняў на чыгунках Ковель — Брэст і Пінск — Брэст. Байцы атрада на працягу трох месяцаў пусцілі пад адхон 19 воінскіх эшалонаў немцаў з жывой сілай і тэхнікай. У красавіку 1944 атрад быў расфармаваны, а Квіцінскі быў накіраваны ў распараджэнне Украінскага штаба партызанскага руху.
Па загадзе Украінскага штаба партызанскага руху ў чэрвені 1944 года ў вёсцы Абараў на Ровеншчыне Квіцінскім быў сфармаваны дэсантны партызанскі атрад. 27 чэрвеня 1944 года атрад адбыў самалётам у Драгабыцкую вобласць, дзе затым ажыццявіў рэйд у Польшчу і Славакію. У жніўні 1944 года атрад быў перафарміравана ў партызанскую брыгаду імя Клемента Готвальда, пасля далучэння салдат паўстанцкай славацкай арміі, а таксама савецкіх ваеннапалонных і мясцовага насельніцтва. Камандзірам брыгады быў прызначаны Вячаслаў Квіцінскі.
З жніўня 1944 г. па люты 1945 гады — за час баявых дзеянняў брыгады — было ажыццёўлена 156 баявых аперацый, пушчана пад адхон 48 воінскіх эшалонаў і адзін бронецягнік, падарваны 2 танкі і 130 аўтамашын, забіта і паранена больш за тысячу нямецкіх салдат і афіцэраў.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 2 мая 1945 года за выкананне баявых задач камандавання і асаблівыя заслугі ў развіцці партызанскага руху Вячаславу Антонавічу Квіцінскаму прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 7405) [1].
Пасля вайны Квіцінскі, скончыўшы Кіеўскі дзяржаўны універсітэт імя Т. Р. Шаўчэнкі, працаваў лектарам таварыства «Веды». Быў загадчыкам аддзела прапаганды Кіеўскай абласной арганізацыі Украінскага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры.
Квіцінскі жыў у Кіеве да сваёй смерці. Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі памёр 30 лістапада 1995 года. Быў пахаваны ў Кіеве на Байкавых могілках.
Зноскі
Літаратура правіць
- Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі // БЭ ў 18 тамах., Т.8. Мн., 1999, С.218
- Вячаслаў Антонавіч Квіцінскі на сайце «Героі краіны»