Гары́фуна (саманазвы: Garifuna, Karif) —– аравакская мова, родная мова гарыфунаў. Распаўсюджана на Карыбскім ўзбярэжжы краін Цэнтральнай Амерыкі і ў астраўной краіне Сент-Вінсент і Грэнадзіны. Колькасць носьбітаў (2014 г.) — 154 000 чал.[1]

Гарыфуна
Саманазва Garifuna, Karif
Краіны Беліз, Гандурас, Гватэмала, Нікарагуа, Сент-Вінсент і Грэнадзіны
Рэгіёны Вест-Індыя, Лацінская Амерыка
Арганізацыя, якая рэгулюе
Агульная колькасць носьбітаў 154000
Класіфікацыя

Аравакская
 Паўночна-аравакская
  Та-аравакская

     Гарыфуна
Моўныя коды
ISO 639-1
ISO 639-2
ISO 639-3 cab
WALS grf
Atlas of the World’s Languages in Danger 294, 1834, 1861 і 1893
Ethnologue cab
ELCat 3472
IETF cab
Glottolog gari1256

Гісторыя правіць

Па свайму паходжанню гарыфуна з'яўляецца крэольскай мовай. Асновай для яе стала мова аравакаў-іньеры, якія насялялі Малыя Антыльскія астравы. Фарміраванне адбывалася ў некалькі этапаў:

Слоўнікавы запас утрымоўвае словы наступнага паходжання:

У нашы дні ўжываецца пераважна ў вуснай форме, у тым ліку на радыё[2].

Асаблівасці правіць

Для гарыфуна характэрна наяўнасць жаночай і мужчынскай моў[3] з асобнай стылістыкай маўлення і лексікай.

У 2008 г. мова гарыфунаў, а таксама іх музыка і танцы прызнаны ЮНЕСКА нематэрыяльнай спадчынай чалавецтва[4].

Зноскі

  Сусветная спадчына ЮНЕСКА