Генрык Пантопідан
Генрык Пантопідан[5] (дацк.: Henrik Pontoppidan; 24 ліпеня 1857 — 21 жніўня 1943) — дацкі пісьменнік-раманіст, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1917) «за праўдзівае апісанне сучаснага жыцця Даніі».
| Генрык Пантопідан | |
|---|---|
| дацк.: Henrik Pontoppidan | |
 Фатаграфія 1917 года | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 24 ліпеня 1857[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 21 жніўня 1943[3][1][…] (86 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Dines Pontoppidan[d] |
| Жонка | Mette Marie Hansen[d] і Antoinette Kofoed[d] |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, раманіст, аўтабіёграф, паэт |
| Гады творчасці | 1881 — 1943 |
| Жанр | проза |
| Мова твораў | дацкая мова |
| Прэміі |
 |
| Подпіс |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Генрык Пантопідан нарадзіўся ў Фрэдэрысіі на Ютландскім паўвостраве ў шматдзетнай сям’і. Калі Генрыку было шэсць гадоў, бацькі пераехалі ў цэнтральную частку Ютландыі, у горад Рандэрс. Пасля заканчэння сярэдняй школы ён паступіў у Капенгагенскі політэхнічны інстытут. У 1879 годзе ён кінуў інстытут і стаў настаўнікам у сялянскай школе ва Фрэрслеве, якую адкрыў яго брат Мартэн. У 1880 годзе ён служыў у арміі, а ў 1881 годзе ён ажаніўся з Метай Мары Хансен, маладой сялянкай, з якой ён пазнаёміўся падчас выкладання, пасля ў іх было двое дзяцей.
У гэтым жа 1881 годзе адбыўся яго літаратурны дэбют — у штотыднёвіку «За мяжой і дома» («Udeog Hjemme») быў апублікаваны яго аповяд «Канец жыцця» («Et Endeligt»).
У 1892 годзе Пантопідан развёўся з першай жонкай і ажаніўся з Антуанэтай Кофуд. Шлюб іх быў бяздзетным, яна памерла ў 1928 годзе.
Ён памёр 21 жніўня 1943.
Творчасць правіць
Вядомасць прынеслі аповесць «Сандынгскі прыход» і кніга апавяданняў «Вясковыя абразкі» (абедзве 1883), у якіх рэалістычна паказана жыццё тагачаснага дацкага сялянства. Палемізуючы з неарамантыкамі, стварыў раманы «Начная варта» (1894), «Найвышэйшая песня» (1896), трылогію «Запаветная зямля» (1891—95), дзе панарамна адлюстравана палітычнае і рэлігійнае жыццё краіны канца 19 ст. У шматпланавым эпічным рамане «Шчасліўчык Пер» (1898—1904) канфлікт паміж неардынарнай асобай і бяздушным навакольным светам, праблемы палітыкі, філасофіі, маралі, культуры. Песімістычнымі матывамі прасякнугы раман «Царства мёртвых» (1912—16). Змрочныя прадчуванні расчараванняў і катастроф уласцівы раману «Нябеснае царства чалавека» (1928). Аўтар аўтабіяграфічнай кнігі «Па дарозе да самога сябе» (1943).
Зноскі
- ↑ а б Henrik Pontoppidan // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Henrik Pontoppidan // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Понтоппидан Хенрик // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Winge M., Michaëlis B. T. Forfatternes Danmark — 1 — Politikens Forlag, 2003. — С. 66. — 233 с. — ISBN 87-567-6760-9
- ↑ Напісанне імя і прозвішча Генрык Пантопідан у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.12., Мн., 2001, С.51.
Літаратура правіць
- Пантопідан // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).
Спасылкі правіць
|
Генрык Пантопідан на Вікісховішчы |
|---|
- About Henrik Pontoppidan Архівавана 28 жніўня 2008.
- Books and Writers' article about the author
- Danish author, son of a pastor Архівавана 6 красавіка 2007.
- Henrik Pontoppidan nacque a Fredericia nel 1857 Архівавана 7 чэрвеня 2007.
- Dinamarca, 1857—1943) Архівавана 8 красавіка 2007.
- Henrik Pontoppidan (1857—1943) Архівавана 28 верасня 2007.
- Henrik Pontoppidan Архівавана 28 верасня 2007.