Генрых Густаў Магнус
Генрых Густаў Магнус (ням.: Heinrich-Gustav Magnus; 2 мая 1802, Берлін — 4 красавіка 1870, Берлін) — вядомы нямецкі фізік і хімік. Нарадзіўся ў яўрэйскай сям’і, прыняў хрысціянства.
| Генрых Густаў Магнус | |
|---|---|
| Heinrich-Gustav Magnus | |
 | |
| Дата нараджэння | 2 мая 1802[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 4 красавіка 1870[1][2][…] (67 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | фізік, хімік, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | хімія |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Eilhard Mitscherlich[d][3] |
| Член у | |
| Узнагароды |
замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (30 красавіка 1863) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Вывучаў фізіку і хімію 6 гадоў — спачатку ў Берлінскім універсітэце, затым яшчэ год (1828) ў Стакгольме, у лабараторыі Берцэліуса, а пасля ў Парыжы ў Гей-Люсака і Ценара. У 1831 г. Магнус быў запрошаны лектарам фізікі і тэхналогіі ў Берлінскі ўніверсітэт, потым быў прафесарам фізікі да 1869 У 1840 г. Магнус абраны членам Берлінскай акадэміі. Магнус нястомна працаваў усё сваё жыццё над разнастайнымі пытаннямі фізікі і хіміі. Яшчэ студэнтам (1825) ён апублікаваў першую сваю працу аб самазагаранне металічных парашкоў, у 1828 г. адкрыў названую яго імем плацінавую соль (PtCl 2NH3). З 1827 па 1833 займаўся пераважна хіміяй, затым працамі ў галіне фізікі. З гэтых апошніх найбольш вядомыя даследаванні над паглынаннем газаў крывёю (1837-45), над пашырэннем газаў ад награвання (1841-44), над пругкасцю пароў вады і водных раствораў (1844-54), над тэрмаэлектрычнасцю (1851), электролізам (1856), індукцыяй токаў (1858-61), цеплаправоднасцю газаў (1860), палярызацыяй прамяністага цяпла (1866-68) і пытаннем аб цеплаправоднасці газаў (з 1861).
Зноскі
- ↑ а б Heinrich Gustav Magnus // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Heinrich Gustav Magnus // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.