Грандзічы

Грандзічы
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гродзенская
Раён	Гродзенскі
Сельсавет	Путрышкаўскі
Каардынаты	53°44′11″ пн. ш. 23°49′12″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	1 193 чал. (1999);
СААТА	4220880011
	Грандзічы на Вікісховішчы

Гра́ндзічы^[1] (трансліт.: Hrandzičy, руск.: Грандичи) — да 2008 года вёска ў Гродзенскім раёне Гродзенскай вобласці.

Геаграфія правіць

Кар’ер на захад ад Грандзічаў.

На правым беразе ракі Нёман выдзяляецца Грандзіцкая гляцыядыслакацыя складзеная з мергельна-мелавых парод верхнега мелу, палеагенавых глаўканітава-кварцавых пяскоў і мергеляў, антрапагенавых водна-ледавіковых і ўласна ледавіковых (марэнных) адкладаў. Грандзіцкае радовішча мелу знаходзіцца за 0,7 км на захад ад былой вёскі паклад у выглядзе трох лінз-блокаў звязаны з ледавіковымі адкладамі сожскага зледзянення, радовішча распрацоўваецца^[2].

Гісторыя правіць

Вядома з XVI стагоддзя.

У 1940—1987 гадах цэнтр Грандзіцкага сельсавета^[3]. Затым уваходзіла ў склад Путрышкаўскага сельсавета. 24 красавіка 2008 вёска была ўключана ў межы горада Гродна^[4].

Славутасці правіць

Касцёл Святога Роха — мураваны каталіцкі храм, узведзены ў 1910 годзе, помнік архітэктуры неаготыкі.

Вядомыя асобы правіць

Браніслаў Багатырэвіч (1870—1940) — беларуска-польскі ваенны.

Зноскі правіць

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
↑ Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.
↑ Рашэнне выканкома Гродзенскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 16 сакавіка 1987 г. // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1987, № 23 (1901).
↑ Указ Президента Республики Беларусь от 24 апреля 2008 г. № 234 «О некоторых вопросах административно-территориального устройства г. Гродно и Гродненского района» Архівавана 16 ліпеня 2015.

Літаратура правіць

Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 9: Гродзенская вобласць, кн. 2 / рэдкал.: У. У. Андрыевіч (гал. рэд.) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — 848 с.: іл. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-11-0908-7.

Спасылкі правіць

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Грандзічы

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).

[2] Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.

[3] Рашэнне выканкома Гродзенскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 16 сакавіка 1987 г. // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1987, № 23 (1901).

[4] Указ Президента Республики Беларусь от 24 апреля 2008 г. № 234 «О некоторых вопросах административно-территориального устройства г. Гродно и Гродненского района» Архівавана 16 ліпеня 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]