Гран-пры (Канскі кінафестываль)

Гран-пры (фр.: Grand Prix) — другая па значнасці ўзнагарода асноўнага конкурсу Канскага кінафестывалю пасля «Залатой пальмавай галіны». Узнагарода была ўпершыню прысуджана ў 1967 годзе. У 1967—1988 гадах узнагарода насіла назву «Спецыяльны гран-пры журы», у 1989—1994 гадах — «Гран-пры журы», з 1995 года — «Гран-пры».

Гран-пры Канскага кінафестывалю
Краіна
Тып ступень узнагароды[d] і Cannes Film Festival Awards[d]
Статус уручаецца
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лаўрэаты правіць

Год Фільм Рэжысёр(ы) Спасылкі
Уручаўся пад назвай «Спецыяльны гран-пры журы»
1967 «Няшчасны выпадак[en]» Джозеф Лоўзі[en]
«Скупшчыкі пер’я[en]» Аляксандр Петравіч[en]
1968 Фестываль быў перарваны ў знак салідарнасці з пратэстным рухам студэнтаў і рабочых «Май 1968[en]». [1]
1969 «Одален 31[en]» Бу Відэрберг
1970 «Следства па справе грамадзяніна па-за падазрэннямі[en]» Эліа Петры
1971 «Джоні ўзяў ружжо[en]» Далтан Трамба[en]
«Адрыў[en]» Мілаш Форман
1972 «Салярыс» Андрэй Таркоўскі
1973 «Мамачка і шлюха[en]» Жан Эсташ[en]
1974 «Арабскія ночы[en]» П’ер Паала Пазаліні
1975 «Кожны за сябе, а Бог супраць усіх[en]» Вернер Херцаг
1976 «Выкармі крумкача[en]» Карлас Саура
«Маркіза фон О[en]» Эрык Рамер[en]
1977 Не прысуджаўся
1978 «Крык[en]» Ежы Скалімоўскі
«Бывай, самец[en]» Марка Ферэры[en]
1979 «Сібірыяда[en]» Андрэй Канчалоўскі
1980 «Мой амерыканскі дзядзька[en]» Ален Рэнэ
1981 «На адлегласці светлавых гадоў[en]» Ален Танер[en]
1982 «Ноч святога Ларэнца[en]» Браты Тавіяні[en]
1983 «Сэнс жыцця па Монці Пайтану[en]» Тэры Джонс[en]
1984 «Дзённік для маіх дзяцей[en]» Марта Месараш
1985 «Птаха[en]» Алан Паркер
1986 «Ахвярапрынашэнне» Андрэй Таркоўскі
1987 «Пакаянне[en]» Тэнгіз Абуладзэ
1988 «Падзелены свет[en]» Крыс Менгес[en]
Уручаўся пад назвай «Гран-пры журы»
1989 «Новы кінатэатр „Парадыза“» Джузэпэ Тарнаторэ
«Занадта прыгожая для цябе[en]» Бертран Бліе
1990 «Пытанне гонару[en]» Ідрыса Уэдраога[en]
«Смяротнае джала[en]» Кохэй Огуры[en]
1991 «Чароўная гарэзніца» Жак Рывет
1992 «Выкрадальнік дзяцей[en]» Джані Амеліа
1993 «Так далёка, так блізка![en]» Вім Вендэрс
1994 «Жыць[en]» Чжан Імоў[en]
«Стомленыя сонцам[ru]» Мікіта Міхалкоў
Уручаўся пад назвай «Гран-пры»
1995 «Позірк Адысея[en]» Тэадорас Ангелопулас
1996 «Рассякаючы хвалі[en]» Ларс фон Трыер
1997 «Славутая будучыня[en]» Атом Эгаян[en]
1998 «Жыццё цудоўнае» Раберта Беніньі
1999 «Чалавечнасць[en]» Бруно Дзюмон[en]
2000 «Д’ябал ля парога[en]» Цзян Вэнь[en]
2001 «Піяністка[en]» Міхаэль Ханэке
2002 «Чалавек без мінулага[en]» Акі Каўрысмякі
2003 «Аддаленасць[en]» Нуры Більге Джэйлан
2004 «Олдбой[en]» Пак Чхан Ук[en]
2005 «Зламаныя кветкі[en]» Джым Джармуш
2006 «Фландрыя[en]» Бруно Дзюмон[en]
2007 «Жалобны лес[en]» Наомі Кавасэ[en]
2008 «Гамора» Матэа Гаронэ
2009 «Прарок[en]» Жак Адзіяр
2010 «Людзі і багі[en]» Ксаўе Бавуа[en]
2011 «Аднойчы ў Анатоліі[en]» Нуры Більге Джэйлан
«Хлопчык з роварам[en]» Браты Дардэн[en]
2012 «Рэальнасць[en]» Матэа Гаронэ
2013 «Унутры Льюіна Дэвіса[en]» Браты Коэн
2014 «Цуды[en]» Алічэ Рарвакер[en]
2015 «Сын Саула» Ласла Немеш[en]
2016 «Гэта ўсяго толькі канец свету[en]» Ксаўе Далан
2017 «120 удараў у хвіліну[en]» Рабэн Кампіё[en]
2018 «Чорны кланавец[en]» Спайк Лі[en]
2019 «Атлантыка» Маці Дзіоп[en]
2020 Фестываль не праводзіўся з-за пандэміі COVID-19. [2]
2021 «Герой[en]» Асгар Фархадзі[en]
«Купэ нумар шэсць» Юха Куасманен
2022 «Зоркі апоўдні[en]» Клер Дэні[en]
«Блізка[en]» Лукас Донт[en]

Гл. таксама правіць

Зноскі правіць

  1. Factbox: History of the Cannes film festival (англ.). Сайт «Reuters» (6 мая 2011). Праверана 5 ліпеня 2021.
  2. What Cannes 2020 line-up says about the cancelled festival (англ.). Сайт газеты «Los Angeles Times» (3 чэрвеня 2020). Праверана 5 ліпеня 2021.

Спасылкі правіць