Гісторыя Візантыі

Гісторыя Усходняй Рымскай імперыі. Традыцыйна, пачаткам гісторыі Візантыйскай імперыі лічыцца валадаранне першага рымскага імператара-хрысціяніна Канстанціна. Гэты час прынёс істотныя змены ў парадку рэчаў: хрысціянства набыло значна большую вагу ў грамадскім жыцці Рымскай імперыі, сталіца была перанесена з Рыму ў Канстанцінопаль. Але заканадаўчая, палітычная, эканамічная, вайсковая структуры заставаліся пэўны час амаль такімі самымі. Нават форма хрысціянства ў Візантыйскай імперыі набыла шмат істотных прыкмет грэка-рымскай культуры. Канцом гісторыі Візантыйскай імперыі стала падзенне Канстанцінопалю ў 1453.

Храналогія правіць

Утварэнне хрысціянскай імперыі (300—527) правіць

306 — 337: Валадаранне Канстанціна.
325: Нікейскі сабор.
378: Параза Заходняй Рымскай імперыі пад Адрыянопалем.
410: Візіготы разрабоўваюць Рым.
354 — 430: Жыццё і дзейнасць Аўгусціна Гіпонскага.
455: Вандалы разрабоўваюць Рым.
476: Скінуты з пасады апошні рымскі імператар Захаду Ромул Аўгуст.

Аднаўленне Рымскай імперыі на ўсходзе (527—1056) правіць

527 — 565: Валадаранне Юстыніяна.
532 — 537: Збудаваны Сафійскі сабор.
568: Напад ламбардаў на Італію.
680: Монафізіцтва абвешчана неправаслаўным.
690-ыя: Захоп мусульманамі Паўночнай Афрыкі.
~858 — 867: Місіянерства Св. Кірыла і Мяфодзія.
867 — 1056: Валадаранне Македонскай дынастыі.
988: Хрышчэнне Кіеўскай Русі.

Заняпад Візантыйскай імперыі (1056—1453) правіць

1071: Параза Візантыі пад Манзікертам.
1204: Канстанцінопаль заняты крыжакамі.
1261: Вызваленне Канстанцінопаля ад крыжакоў.
1453: Аблога і падзенне Канстанцінопаля.

Спасылкі правіць

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гісторыя Візантыі