Джордж Смут
Джордж Фіцджэральд Смут трэці (англ.: George Fitzgerald Smoot III; нар. 20 лютага 1945 года, Юкон, штат Фларыда, ЗША) — амерыканскі астрафізік і касмолаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (2006) (сумесна з Джонам Мазерам) «за адкрыццё анізатрапіі і чарнацельнай структуры энергетычнага спектру касмічнага фонавага выпраменьвання».
| Джордж Фіцджэральд Смут трэці | |
|---|---|
| англ.: George Fitzgerald Smoot III | |
 Джордж Смут святкуе ўручэнне Нобелеўскай прэміі 3-га кастрычніка 2006 года | |
| Дата нараджэння | 20 лютага 1945[1][2][…] (79 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | George F. Smoot[d][3] |
| Род дзейнасці | астраном, касмолаг, астрафізік, фізік, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | астрафізіка |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | David H. Frisch[d][4] |
| Член у | |
| Узнагароды | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
З’яўляецца прафесарам фізікі ў Каліфарнійскім універсітэце ў Берклі. Яго працы па рэліктавым выпраменьванні пацвердзілі тэорыю вялікага выбуху.
Біяграфія правіць
Да прыходу ў МТІ Смут вывучаў матэматыку, але затым, у 1966 г., атрымаў двайную ступень бакалаўра па фізіцы і матэматыцы. У 1970 г. стаў доктарам у галіне фізікі элементарных часціц. Затым ён пераключыўся на касмалогію і перайшоў у нацыянальную лабараторыю Лоўрэнса ў Берклі, дзе супрацоўнічаў з Луісам Альварэсам у эксперыменце HAPPE, у якім пры дапамозе стратасфернага паветранага шара прадпрымалася спроба выяўлення антыматэрыі ў верхніх пластах атмасферы Зямлі, наяўнасць якой прадказвала цяпер Адрынуты стацыянарная мадэль Сусвету.
Затым Смут заняўся вывучэннем рэліктавага выпраменьвання, адкрытага Арно Пензіясам і Робертам Вільсанам. У той час пытанне аб структуры сусвету заставалася нявырашаным. Некаторыя мадэлі прадказвалі, што сусвет павінны круціцца, што павінна было б вызначацца ў залежнасці тэмпературы рэліктавага выпраменьвання ад кірунку назірання. З дапамогай Альварэса і Рычарда Мюлера, Смут распрацаваў дыферэнцыяльны радыёметр, які мог вымяраць рознасць тэмператур рэліктавага выпраменьвання паміж двума напрамкамі, разнесенымі на 60 градусаў. Гэты інструмент, замацаваны на самалёце Локхід U-2, дапамог ўсталяваць, што поўная хуткасць кручэння сусвету была роўная нулю (у межах дакладнасці вымярэння прыбора). Доплераўскі эфект узнікае па прычыне таго, што Сонца (як і ўвесь Млечны Шлях) не спачывае, а рухаецца з хуткасцю прыкладна 600 км/с па адносінах да паверхні апошняга рассейвання. Гэты рух выкліканы хутчэй за ўсё гравітацыйным прыцягненнем паміж нашай галактыкі і некаторым скопішчам мас — Вялікім атрактарам.
Зноскі
- ↑ George F. Smoot // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ George Fitzgerald Smoot // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ George F. Smoot — Nobel Foundation. Праверана 30 верасня 2020.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.
- ↑ NNDB — 2002.
Спасылкі правіць
- Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
- Біяграфія на сайце Нацыянальнай лабараторыі Лорэнса Берклі (англ.)