Д1 (дызель-цягнік)
<table class="infobox infobox-2c3ca7115e32d00f " style="width: 20em; font-size: 95%; width:300px;" data-name="Д1" >
Асноўныя даныя
Гады пабудовы
1964—1988
Краіна пабудовы
.svg){kind=small}
ВНР
Завод
МАВАГ
Вагонаў пабудавана
2540
Краіна эксплуатацыі
СССР
Шырыня каляіны
1524, 1520 мм
У эксплуатацыі
з 1964
Тэхнічныя даныя
Род службы
пасажырскі
Канструкцыйная скорасць
120 км/г
Максімальная службовая скорасць
126,7 км/г
Восевая формула
(1—20+2)+2·(2—2)+(2+20—1)
Пасажыраўмяшчальнасць
400 чал.
Шырыня
4600 мм
Вышыня
3120 мм
Матэрыял вагона
сталь
Працоўная маса
274 т
Парожняя маса
210 т
Нагрузка ад восі на рэйкі
17 тс
Тып рухавіка
дызельны з турбанаддувам
Магутнасць рухавіка
2×730 л.с.
Тып перадачы
гідрамеханічная
Тармазная сістэма
рычажная
Тып тормазу
пнеўматычныя
Дыяметр колаў
950 мм
Д1 на Вікісховішчы
Дызель-поезд Д1 (Д1) — серыя дызель-цягнікоў, якая будавалася ў 1964—1988 гадах венгерскім заводам Ганц-МАВАГ (венг.: Ganz–MÁVAG) у Будапешце, для чыгунак СССР. Агулам пабудавана 605 саставаў.
Пачынаючы з 1964 года, дызель-цягнікі эксплуатавалі на Горкаўскай, Данецкай, Маскоўскай, Львоўскай, Адэска-Кішынёўскай, Кастрычніцкай, Прыбалтыйскай, Паўднёва-Усходняй чыгунках для арганізацыі прыгараднага і мясцовага пасажырскага паведамлення на неэлектрыфікаваных і часткова электрыфікаваных участках. У наш час эксплуатуюць на Адэскай, Львоўскай, Данецкай, Малдаўскай і Маскоўскай чыгунках.
Гісторыя правіць
Завод Ганц-МАВАГ быў адным з асноўных пастаўшчыкоў дызель-цягнікоў для чыгунак СССР, поруч з Рыжскім вагонабудаўнічым заводам. Першыя венгерскія дызель-цягнікі паступілі ў Савецкі Саюз пасля Вялікай Айчыннай вайны як рэпарацыі. У канцы 1950-х — пачатку 1960-х гадоў Міністэрствам шляхоў зносін быў намечаны курс на пераход ад паравой цягі да электрычнай і цеплавознай, у сувязі з гэтым у 1960 годзе заводу Ганц-МАВАГ, каб замяніць паравую цягу ў прыгарадным руху на участках, не падлягалых бліжэйшымі гадамі электрыфікацыі, дызельнай маторавагоннай, быў заказаны выпуск трохвагонных дызель-цягнікоў серыі Д[1]. У ходзе эксплуатацыі быў выяўлены іх асноўны недахоп — недастатковая пасажыраўмяшчальнасць. У сувязі з гэтым завод Ганц-МАВАГ у 1963 годзе прыступіў да паралельнага выпуску чатырохвагонных дызель-цягнікоў серыі Д1 (дызель-цягнікі № 201—295 таксама мелі знешні індэкс «Д»). Выпуск дызель-цягнікоў Д1 працягваўся да 1988 года[2].
Зноскі
- ↑ Раков 1999, с. 296.
- ↑ Раков 1999, с. 298.
Літаратура правіць
- Раков В. А. Локомотивы отечественных железных дорог (1956—1975 гг.). — М.: Транспорт, 1999. — С. 296—298. — 443 с. Архівавана 24 мая 2014.