Еўразійскі эканамічны саюз

Еўразійскі эканамічны саюз (ЕАЭС) — міжнароднае інтэграцыйнае эканамічнае аб'яднанне, створанае на базе Мытнага саюза ЕўрАзЭС, які існаваў да 2014 года.


Эмблема ЕАЭС
Карта

     Дзяржавы — члены Еўразійскага эканамічнага саюза
Асноўная інфармацыя
Адміністрацыйныя цэнтры Масква
Мінск
Найбуйнейшы горад Масква
Дзяржавы-члены
Афіцыйныя мовы
Урад
Старшыня Вышэйшага
эканамічнага савета
Нікол Пашынян
Старшыня эканамічнай
камісіі
Тыгран Саркісян
Дзяржава — старшыня ЕАЭС Сцяг Беларусі Беларусь
Фарміраванне
Прапанова стварэння 1994
ЕўрАзЭС 10 кастрычніка 2000
Мытны саюз 1 студзеня 2010
Эканамічная прастора 1 студзеня 2012
Дамова аб ЕАЭС 29 мая 2014
Утварэнне ЕАЭС 1 студзеня 2015
Геаграфічнае апісанне
Тэрыторыя 1-я ў свеце
20 260 435 км²
Насельніцтва (2019) 8-е ў свеце
183 800 000 чал.
шчыльнасць - 9,06 чал/км²
ВУП (па ППЗ, 2018) 10-ы ў свеце
усяго: $ 5,0 трлн
ВУП/чал: $ 27 000
ВУП (намінал, 2018) 10-ы ў свеце
усяго: $ 1,8 трлн
ВУП/чал: $ 10 000
ІЧР 0,761
высокі
Валюты
Часавы пояс UTC ад +2 да +12
Дамены верхняга ўзроўню
Тэлефонныя коды
Спасылкі
Афіцыйны сайт ЕАЭС.
Еўразійскі эканамічны саюз. Паштовая марка Беларусі

Краіны-ўдзельніцы правіць

Дагавор аб стварэнні ЕАЭС быў падпісаны 29 мая 2014 года ў Астане прэзідэнтамі Беларусі, Казахстана і Расіі. 10 кастрычніка ў Мінску дагавор аб далучэнні да ЕАЭС падпісала Арменія, а 23 снежня ў Маскве — Кыргызстан.


Дагавор аб Еўразійскім эканамічным саюзе правіць

Тэкст дагавора складаецца з 28 раздзелаў, 118 артыкулаў і 32 дадаткаў. У аснову дакумента пакладзена дагаворна-прававая база Мытнага саюза і Адзінай эканамічнай прасторы, дзейныя нормы якіх былі аптымізаваныя і прыведзеныя ў адпаведнасць з правіламі Сусветнай гандлёвай арганізацыі[1].

Дагавор аб ЕАЭС складаецца з двух частак. У першай — інстытуцыйнай — выкладзеныя стратэгічныя мэты і задачы еўразійскай інтэграцыі, вызначаецца прававы статус саюза як поўнафарматнай міжнароднай арганізацыі. Сфармуляваныя асноўныя прынцыпы яго дзейнасці — супрацоўніцтва на ўзаемавыгаднай аснове для збліжэння эканомік краін-удзельніц, іх гарманічнага развіцця і ўмацавання канкурэнтаздольнасці.

Вызначана сістэма органаў саюза: Вышэйшы Еўразійскі эканамічны савет (узровень кіраўнікоў дзяржаў), Еўразійскі міжурадавы савет (узровень кіраўнікоў урадаў), Еўразійская эканамічная камісія і Суд ЕАЭС. Абгаворваецца кампетэнцыя, парадак фарміравання і працы кожнага са згаданых органаў.

Другая частка дагавора — функцыянальная. Тут рэгламентуюцца механізмы эканамічнага ўзаемадзеяння, а таксама зафіксаваныя пэўныя абавязацельствы па галіновых кірунках інтэграцыі. Сярод іх — адзіная палітыка ў галіне тарыфнага і нетарыфнага рэгулявання, транспарту і прамысловасці, каардынацыя сельскагаспадарчай палітыкі (у тым ліку ўніфікацыя патрабаванняў, звязаных з развіццём экспарту прадуктаў аграпрама).

Зафіксаваныя асноўныя прынцыпы і правілы канкурэнтнай і антыманапольнай палітыкі. Вызначаюцца захады па стварэнні агульнага фінансавага рынку і біржавой прасторы, забеспячэнні гарантаванай і эфектыўнай абароны правоў і законных інтарэсаў спажыўцоў фінансавых паслуг.

Асобным блокам замацаваныя палажэнні аб паэтапнай інтэграцыі энергетычных рынкаў і каардынацыі дзейнасці ў галіне электраэнергетыкі, газу, нафты і нафтапрадуктаў.

Зноскі

  1. belapan.by Архівавана 5 сакавіка 2016.

Спасылкі правіць