Жак Фук’е
Жак Фук’е або Джэйкаб Фук’е (каля 1580/1591 — 1659) — фламандскі мастак-пейзажыст эпохі барока.
| Жак Фук’е | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1590[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 1655[1] |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мастак |
| Жанр | пейзаж |
| Мастацкі кірунак | барока |
| Уплыў | Ян Брэйгель Старэйшы і Ёс дэ Момпер |
| Уплыў на | Філіп дэ Шампень, Matthieu van Plattenberg[d][2] і Etienne Rendu[d] |
| Член у | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Жак Фук’е нарадзіўся ў Антверпене каля 1580 года, дзе ён атрымаў некаторыя навучанні ад Ёса дэ Момпера, а потым вучыўся ў Яна Брэйгеля. Ён быў зарэгістраваны ў Антверпенскай Гільдыі Святога Лукі ў 1614 годзе[3]. Ён выпрацаваў стыль пейзажнага жывапісу, што вельмі пераўзыходзіў любога з яго настаўнікаў, і ў гэтай галіне мастацтва дасягнуў дасканаласці, што прымусіла Рубенса часам прасіць яго намаляваць фоны сваіх карцін. У гэтым майстар атрымаў такую высокую рэпутацыю, што Курфюрст Пфальцкі прыняў яго пры сваім двары ў маладосці.
У 1616—1619 гадах працаваў у Гайдэльбергу, а ў 1620 годзе ён адправіўся ў Італію, дзе наведаў Рым і Венецыю і значна палепшыў свой стыль, вывучаючы творы Тыцыяна, чые выдатныя пейзажы былі аб’ектам яго захаплення. У 1621 годзе ён адправіўся ў Парыж, дзе працаваў у якасці прыдворнага мастака для Людовіка XIII, і ў іншыя французскія землі. Яго карціны былі настолькі захапляльнымі для манарха, што ён прысвоіў яму гонар рыцарства, і гэты знак адрознення, па словах д'Аргенвіля, зрабіў яго такім славалюбным і недарэчным, што ён потым ні разу не маляваў без мяча на баку.
Легенда абвяшчае, што ён стаў такім ганарлівым і ўладным, што яго дзёрзкасць да Нікала Пусэна, які быў прыняты каралём у той жа час ў Луўры, прымусіла Пусэна пакінуць Парыж і пражываць у Рыме да самай смерці.
Ён запаў у няласку і памёр у Парыжы, у беднасці, у 1659 годзе.
Творчасць правіць
Фук’е быў выбітным мастаком пейзажа. Яго аловак свабодны і цвёрды, яго фарбы, як на алеі, так і ў фрэсках, празрыстыя і свежыя, хоць часам халодныя і занадта зялёны. Фігуры, якімі ён упрыгожыў сваі пейзажы, аформленыя правільна, і кранутыя вялікім духам.
Пейзажныя палотны Фук’е, сярод іншага, з’яўляюцца часткай калекцый Дармштацкага музея зямлі Гесэн і Музея вытанчаных мастацтваў у Бардо.
Яго вучнямі былі Філіп дэ Шампень, Мацье ван Платэнберг і Эцьен Рэнду.