Жан-Батыст Карпо

Жан-Батыст Карпо (фр. Jean-Baptiste Carpeaux; 11 мая 1827, Валансьен — 12 кастрычніка 1875, Курбевуа) — французскі скульптар, жывапісец і графік, адзін з галоўных прадстаўнікоў «стылю Напалеона III».

Жан-Батыст Карпо
фр.: Jean-Baptiste Carpeaux
Імя пры нараджэнні	фр.: Jean-Baptiste Carpeaux
Дата нараджэння	11 мая 1827(1827-05-11)[…]
Месца нараджэння	Валансьен, дэпартамент Нор, рэгіён Нор — Па-дэ-Кале, Францыя
Дата смерці	12 кастрычніка 1875(1875-10-12) (48 гадоў)
Месца смерці	Курбевуа, акруга Нантэр[d], дэпартамент Сена, Францыя
Месца пахавання	Valenciennes (St Roch) Communal Cemetery[d] Cimetière ancien de Courbevoie[d]
Грамадзянства	Францыя
Жонка	Amélie de Montfort[d]
Дзеці	Charles Carpeaux[d]
Род дзейнасці	скульптар, мастак, мастак-гравёр, архітэктурны чарцёжнік
Жанр	партрэт
Вучоба	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў Q36387328? Французская акадэмія ў Рыме (1859)
Мастацкі кірунак	рамантызм
Уплыў	René Fache[d]
Уплыў на	Joseph Osbach[d] і Pierre Marie François Ogé[d]
Узнагароды	Рымская прэмія[d] (1854)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Пасля заканчэння школы Карпо некаторы час займаецца вырабам мадэляў і клішэ. Затым пачынае наведваць Школу прыгожых мастацтваў, дзе быў вучнем Францыска Жазефа Дзюрэ і Франсуа Руда. У 1854 годзе па выніках выставы ў Французскай акадэміі Карпо прысуджаецца Рымская прэмія. Акрамя прэміі, скульптар атрымаў яшчэ і буйную навучальную стыпендыю, якая дазволіла яму здзейсніць паездку ў Італію з працяглым прыпынкам у Рыме. Разам з вывучэннем антычных узораў скульптар цікавіцца і сучасным яму мастацтвам. Да канца гэтай паездкі ў Карпо выпрацоўваецца свой уласны мастацкі стыль.

Вярнуўшыся ў Францыю, скульптар удзельнічае ў выставе ў сваім родным Валансьене, дзе выстаўляе працу «Дзяўчынка смяецца», а затым ізноў з’яжджае ў Рым, дзе па матывах складання Дантэ стварае «Групу акружанага сваімі дзецьмі і ўнукамі Уголіна». Тут уласцівы яму натуралізм уступае ў супярэчнасць з новымі навыкамі творчасці, якія аспрэчваюць законы пластыкі.

У 1862 годзе Карпо з’яжджае на радзіму і жыве ў Парыжы. Ён адкрывае ўласнае атэлье, і пасля некалькіх паспяховых работ атрымлівае ўрадавы заказ упрыгожыць Павільён Флоры ў Луўры. Найбольш жа вядомым і ў той жа час спрэчным яго творам у той час аказалася скульптурная група «Танец» на фасадзе Парыжскай оперы, якая выклікала ажыўленую палеміку. Страсці аб «прыстойнасці» скульптуры былі настолькі абвостраныя, што ў ноч з 27 на 28 жніўня 1869 года на «Танец» быў здзейснены замах. Нейкі абураны спадар шпурнуў у скульптуру чарніліцу. Аднак неўзабаве «Танец» быў ачышчаны і адноўлены.