Жыта (карагод)
«Жыта» — старажытны карагод. Выконваўся вясной на Юр’я: «хадзілі па ране (ранняе жыта), калі ў ім ужо можа схавацца варона». Збіраліся ўсёй вёскай і адзін за адным ланцужком, праходзілі па палях. Наперадзе ўсіх хлопец нёс хлеб, упрыгожаны галінкамі елкі. На кожным полі хлопец круціўся ў сярэдзіне карагода, а вакол яго — карагод, які суправаджаўся рытуальнымі песнямі:
| Жыта | |
|---|---|
| Кірунак: | Белару́скі наро́дны та́нец |
| Вытокі: | беларускі масавы абрадавы танец |
| Роднасныя: | |
| карагод | |
| Гл. таксама: | |
| Народныя гулянні | |
Дзе карагод ходзіць,
Там жыта родзіць,
А дзе не бывае,
Там улягае.
Зафіксаваны на Беларускім Палессі. У Смаргонскім раёне зафіксаваны варыянт танца «жыта», у якім выканаўцы імітавалі калыханне жыта і яго жніво касілкай[1].
Крыніцы правіць
- ↑ Варламаў 1989, с. 97.
Літаратура правіць
- Варламаў А. Л. «Жыта» // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Редкал. І. П. Шамяк (гл. рэд.) і інш.. — Мн.: Беларуская савецкая энцыклапедыя, 1989. — С. 199. — ISBN 5-85700-014-9.