Закаханасць — моцнае станоўча афарбаванае пачуццё (комплекс пачуццяў), накіраванае на іншага чалавека. На думку псіхолагаў, закаханасць суправаджаецца звужэннем свядомасці, следствам чаго можа быць скажоная ацэнка аб’екта закаханасці. Закаханы закрывае вочы на ​​недахопы каханага чалавека і на супярэчнасці, якія ўзнікаюць у стасунках з ім, у той час як яго станоўчыя якасці і пазітыўны досвед узаемадзеяння набываюць асаблівую каштоўнасць. Нягледзячы на ​​станоўчую афарбоўку самога пачуцця закаханасці, яно можа прыводзіць да моцных адмоўна афарбаваных перажыванняў, напрыклад, калі аб’ект закаханасці негатыўна рэагуе на дзеянні закаханага.

Міжасобасныя адносіны
Тыпы адносін
Падзеі
  • Асабістае жыццё
  • Пачуцці і эмоцыі
  • Блізкая сувязь
  • Цяга
  • Камперсія
  • Закаханасць
  • Каханне
  • Прыхільнасць
  • Рэўнасць
  • Платанічнае каханне
  • Рамантычнае каханне
  • Страсць
  • Учынкі
  • Калым (Пасаг)
  • Гіпергамія
  • Шлюбная здрада
  • Секс
  • Выкраданне нявесты
  • Гвалт у адносінах
  • Аб’юзіўныя адносіны
  • У сям’і
  • Над дарослымі
  • Над дзецьмі
  • Падлеткавы гвалт
  • Закаханасць з’яўляецца няўстойлівым станам свядомасці: яна існуе як фаза, якая працякае ў той ці іншы, заўсёды канечны перыяд часу. Яна можа сціхаць, заканчвацца і з’яўляцца зноў. Па заканчэнні закаханасць можа пераходзіць у іншае пачуццё, напрыклад, у каханне.

    У англамоўнай псіхалагічнай літаратуры часьцяком выкарыстоўваецца неалагізм  (руск.) лімерэнцыя (англ.: limerence), уведзены амерыканскім прафесарам — біхевіярыстам Дораці Тэнаў. Цікава, што гэтае слова з’яўляецца чыста апрыёрным  (руск.) вынаходствам аўтара, складзеным па меркаваннях мілагучнасці, і не падымаецца ні да якога іншага слова. У нямецкай жа літаратуры лічыцца за лепшае традыцыйны тэрмін Verliebtheit.

    Часам кажуць таксама аб закаханасці ў якой-небудзь прадмет ці занятак, калі маюць месца такія пачуцці ў адносінах да яго.

    Межы паняцці правіць

    Адназначнае вызначэнне межаў паняцці «закаханасць» выклікае цяжкасці ў спецыялістаў. Закаханасць адрозніваецца ад палавой цягі  (руск.) тым, што не абмяжоўваецца чыста фізіялагічнай сферай, — закохваюцца ў чалавека ў цэлым, а не ў яго цела.

    Адрозненні закаханасці ад кахання пазначыць найбольш цяжка. Звычайна падкрэсліваецца меншая працягласць закаханасці ў параўнанні з каханнем і вялікая інтэнсіўнасць звязаных з ёй перажыванняў. Тым не менш, нават гэта не з’яўляецца пэўным крытэрыем.

    У рэлігіях правіць

    У хрысціянстве правіць

    Хрысціянскае разуменне закаханасці характарызуецца асаблівым акцэнтаванне ўвагі на адрозненнях закаханасці ад кахання. Так, на думку хрысціян, закаханасць належыць да жывёльнай прыроды чалавека, тады як каханне — да духоўнай прыроды[1].

    Зноскі