Каварыянтныя метады

Каварыя́нтныя ме́тады ў оптыцы — прамыя бескаардынатныя метады апісання розных фізічных з’яў, заснаваныя на выкарыстанні вектарна-тэнзарнага злічэння і лінейнай алгебры.

Каварыянтныя метады прынцыпова не патрабуюць выбару канкрэтнай сістэмы каардынат, што значна спрашчае форму запісу матэматычных суадносін і надае ім агульны характар.

Каварыянтныя метады распрацаваны ў Інстытуце фізікі НАН Беларусі пад кіраўніцтвам Ф. І. Фёдарава.

На аснове каварыянтных метадаў прапанаваны арыгінальны падыход да апісання палярызацыі святла, каварыянтная фармулёўка законаў адбіцця і пераламлення святла; вывучаны аптычныя ўласцівасці паглынальных і магнітных крышталёў; выяўлены асноўныя заканамернасці ў оптыцы гіратропных асяроддзяў. З дапамогай каварыянтных метадаў дадзена малекулярнае абгрунтаванне адбіцця і пераламлення святла (Б. А. Соцкі), пабудавана тэорыя неаднародных хваль, прадказаны зрух Фёдарава.

Літаратура

• Каварыянтныя метады // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 399. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
• Фёдоров Ф. И. Оптика анизотропных сред. — Мн., 1958.
• Фёдоров Ф. И. Теория упругих волн в кристаллах. — М., 1965.
• Фёдоров Ф. И. Теория гиротропии. — Мн., 1976.