Канстытуцыя Рэспублікі Сербскай
Канстытуцыя Рэспублікі Сербскай — галоўны закон і праўны акт у сістэме праўных актаў Рэспублікі Сербскай. Канстытуцыя рэгулюе стасункі ў грамадстве, рэспубліканскую арганізацыю і паўнамоцтвы рэспубліканскіх органаў улады.
Першая Канстытуцыя была прынята 28 лютага 1992 года[1]. Тады яна звалася Канстытуцыя Сербскай Рэспублікі Босніі і Герцагавіны. Галоўны закон РС быў прыняты ў гады распаду Югаславіі. З моманту прыняцці Канстытуцыя неаднаразова змянялася і дапаўнялася. Галоўным чынам, гэта было звязана з яе рэдакцыяй пасля Дэйтанскага мірнага пагаднення і рашэннямі Канстытуцыйнага суда Босніі і Герцагавіны. Таксама Канстытуцыя неаднаразова змянялася падчас мандата Высокага прадстаўніка ў БіГ Пэдзі Эшдаўна. Былі агучаны і вымогі прыняцця новай канстытуцыі.
Структура правіць
Структура Канстытуцыі РС складаецца з 12 раздзелаў і 140 артыкулаў.
- Асноўныя палажэнні
- Правы і свабоды чалавека
- Эканамічны і сацыяльны лад
- Правы і абавязкі Рэспублікі
- Арганізацыя Рэспублікі
- Тэрытарыяльная арганізацыя
- Абарона Рэспублікі
- Канстытуцыйнасць і законнасць
- Канстытуцыйны суд
- Суды і пракуратура
- Змена Канстытуцыі
- Апошнія палажэнні
Зноскі
- ↑ Конституционный суд РС (серб.). Архівавана з першакрыніцы 9 студзеня 2013. Праверана 20 лістапада 2012.
Спасылкі правіць
- Конституция РС (серб.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 студзеня 2013. Праверана 20 лістапада 2012.