Капрафагія (ад грэч. Κόπρος — гной, фекаліі і грэч. Φάγειν — есці) — паглынанне жывёлам уласных або чужых экскрыментаў.

У чалавека — сексуальная дэвіяцыя, пры якой смакавым фетышам служыць смак кала.

Капрафагія сярод жывёл правіць

 

Капрафагія часта назіраецца ў жывёл, нярэдка можна назіраць яе ў сабак, у віварыі ў мышэй і пацукоў. Нярэдка гэтая з’ява тлумачыцца недахопам у арганізме жывёл якіх-небудзь мікраэлементаў і вітамінаў. Ёсць назіранні за асірацелымі шымпанзэ ў Нацыянальным парку Конга, якія елі экскрыменты, што змяшчалі насенне.

У той жа час сярод дзіцянятаў раслінаедных млекакормячых у перыяд пераходу з малочнай на натуральную дыету назіраецца паглынанне свежых (маладыя сланяняты нават засоўваюць хобат у анус маці) экскрыментаў дарослых асобін. Біялагічнае значэнне дадзенай з’явы заключаецца ў набыцці маладняком мікрафлоры кішачніка, неабходнай для расшчаплення цэлюлозы клеткавых сценак раслін.

Капрафагія чалавека правіць

Капрафагія
 
МКХ-10 F65.865.8
МКХ-9 302.9302.9
  Медыяфайлы на Вікісховішчы

Капрафагія ў людзей (калі яна не мае характару сексуальнага фетышызму) можа быць звязана з сур’ёзнымі праблемамі псіхікі, аўтаагрэсіўнымі паводзінамі па тыпу кампульсіўных дзеянняў, дэменцыяй з развіццём буліміі, энцэфалапатыі ў выніку таксічных уздзеянняў, напрыклад, алкаголю, або перанесенай чэрапна-мазгавой траўмы, а таксама з дэфіцытам жалеза ў немаўлятаў. Паглынанне кала, нават аднаразова, шырока распаўсюджана сярод дзяцей дзіцячага ўзросту, як правіла ў якасці эксперыментальнага дзеяння.

Тэрапія правіць

Хворым ў дадзеным выпадку павінна аказвацца псiхатэрапеўтычная дапамога пры падтрымцы антыдэпрэсантаў і нейралептыкаў.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць