Кірыл Пракопавіч Чарноў

савецкі ваенны дзеяч, генерал-маёр артылерыі

Кірыл Пракопавіч Чарноў (27 мая (8 чэрвеня) 1907 года, в. Амяленская СлабадаБабруйскі павет, Мінская губерня — 18 кастрычніка 1972 года, Горкі, РСФСР) — савецкі ваенны дзеяч, генерал-маёр артылерыі. Герой Савецкага Саюза.

Кірыл Пракопавіч Чарноў
Дата нараджэння 27 мая (9 чэрвеня) 1907
Месца нараджэння
Дата смерці 18 кастрычніка 1972(1972-10-18) (65 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў артылерыя
Гады службы 19291961
Званне
Генерал-маёр
Генерал-маёр
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Леніна Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонага Сцяга
Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Кутузава III ступені Ордэн Аляксандра Неўскага Ордэн Айчыннай вайны I ступені
Ордэн Чырвонай Зоркі

Пачатковая біяграфія правіць

Нарадзіўся 27 мая (8 чэрвеня) 1907 года ў вёсцы Амяленская Слабада (цяпер — Бабруйскага раёна Магілёўскай вобласці) у сям’і селяніна.

Пасля заканчэння сямі класаў працаваў слесарам на Бабруйскім лесакамбінаце.

Ваенная служба правіць

Даваенны час правіць

У 1929 годзе быў прызваны ў шэрагі РККА.

У 1930 годзе ўступіў у ВКП(б).

У 1933 годзе скончыў Аб’яднаную ваенную школу, затым — Вышэйшую афіцэрскую артылерыйскую школу.

Вялікая Айчынная вайна правіць

Прымаў удзел у баях на франтах Вялікай Айчыннай вайны са жніўня 1941 года.

Пад Сталінградам камандаваў знішчальна-супрацьтанкавым артылерыйскім палком, у ходзе Курскай бітвы — артылерыйскай брыгадай.

У ходзе баёў на Дняпры камандзір 9-й гвардзейскай асобнай знішчальна-супрацьтанкавай артылерыйскай брыгады (47-я армія, Варонежскі фронт) гвардыі падпалкоўнік Чарноў атрымаў загад ліквідаваць спробы суперніка выйсці ў тыл 47-й арміі ля вёскі Гельмязаў (Драбаўскі раён, Чаркаская вобласць). Праціўнік сіламі да 40 танкаў з бронемашынамі і танкеткамі некалькі разоў распачаў спробы контратакаваць пазіцыі брыгады, спрабуючы выйсці з вёскі Чарнабай на шашы Багадухаў-Залатаноша.

2 кастрычніка 1943 года склалася крытычная абстаноўка на правым беразе Дняпра. Праціўнік пры дапамозе адной стралковай дывізіі і матацыклістаў батальёна пры падтрымцы артылерыі паспрабаваў прымусіць нашыя войскі адступіць з занятых пазіцый. Пасля заканчэння двухгадзіннай артылерыйскай падрыхтоўкі праціўнік пайшоў у атаку. Брыгада пад камандаваннем Чарнова была перадыслацыравана на правабярэжны плацдарм у раёне вёскі Пекары (Канеўскі раён, Чаркаская вобласць), дзе ўступіла ў бой. Чарноў знаходзіўся на назіральным пункце брыгады, адкуль і кіраваў боем. Брыгада на працягу двух дзён ваявала за ўтрыманне захопленага плацдарма, адбіўшы атакі праціўніка, забяспечыўшы ўтрыманне і пашырэнне плацдарма.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 снежня 1943 года за мужнасць, адвагу і гераізм, праяўленыя ў барацьбе з нямецка-фашысцкімі захопнікамі, гвардыі падпалкоўніку Кірылу Пракопавічу Чарнову прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 3650).

Брыгада прымала ўдзел у баях за вызваленне Кіева і атрымала найменне «Кіеўскай». У баі на подступах да Заходняй Украіны Кірыл Пракопавіч Чарноў быў цяжка паранены. Пасля лячэння ў шпіталі быў прызначаны на пасаду камандзіра 170-й лёгкай артылерыйскай брыгады і прымаў удзел у разгроме праціўніка ў Венгрыі і Аўстрыі.

Пасляваенная кар’ера правіць

У 1946 годзе скончыў Вышэйшыя акадэмічныя артылерыйскія курсы.

У 1961 годзе генерал-маёр артылерыі Кірыл Пракопавіч Чарноў выйшаў у запас, пасля чаго жыў і працаваў у Горкім. Памёр 18 кастрычніка 1972 года. Пахаваны ў Ніжнім Ноўгарадзе на могілках «Мар’іна Рошча».

Узнагароды правіць

Ушанаванне памяці правіць

У Ніжнім Ноўгарадзе на доме (вуліца Ульянава, 5), у якім жыў Герой, усталявана мемарыяльная дошка.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць