Леапольд Іозеф Даўн

Граф Леапольд Іозеф фон Даўн, князь Тыяна (ням.: Leopold Joseph Graf Daun, Furst von Thiano; 24 верасня 1705, Вена, Аўстрыя — 5 лютага 1766, Вена) — аўстрыйскі военачальнік, фельдмаршал, прэзідэнт гофкрыгсрата (17621766). З 1758 па 1763гады — галоўнакамандуючы аўстрыйскімі войскамі ў Сямігадовай вайне. Цесць маркіза Памбала.

Леапольд Іозеф фон Даўн
ням.: Leopold Joseph von Daun
Помнік у Вене
Помнік у Вене
Дата нараджэння 24 верасня 1705(1705-09-24)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 5 лютага 1766(1766-02-05)[1][2][…] (60 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Бацька Вірых Філіп фон Даўн
Маці Maria Barbara, Gräfin zu Herberstein[d][3]
Дзеці Maria Theresia, Gräfin von und zu Daun[d]
Грамадзянства
Прыналежнасць Свяшчэнная Рымская імперыя
Род войскаў Army of the Holy Roman Empire[d]
Званне Генералісімус
Камандаваў галоўнакамандуючы аўстрыйскімі войскамі
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Grand Cross of the Order of Maria Theresa рыцар ордэна Залатога руна
Аўтограф Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Насуперак жаданню бацькі, графа Вірыха Філіпа фон Даўна, таксама аўстрыйскага фельдмаршала, зрабіць з сына святара, паступіў на ваенную службу. Атрымаў баявое хрышчэнне на вайне супраць іспанцаў у Сіцыліі ў 1718 годзе. Роднасныя сувязі палегчылі хуткую кар’еру: у 1734—1735 гадах у Італіі ён ужо палкоўнік пад кіраўніцтвам уласнага бацькі, у вайне супраць турак 17371739 — генерал-маёр.

У Вайне за аўстрыйскую спадчыну здолеў адрозніцца ў бітвах пры Хохенфрыдбергу і Соары, быў узведзены ў генерал-фельдцэйхмайстары.

Пасля вайны ўзначаліў рэарганізацыю аўстрыйскай арміі, падарыўшы ёй у 1749 годзе адзіны статут, а ў 1751 годзе — Ваенную акадэмію, стаўшы яе першым дырэктарам. У 1753 годзе ўзнагароджваецца Ордэнам Залатога руна, у 1754 годзе быў узведзены ў фельдмаршалы. Праз сваю жонку, удаву графа Носціца, меў моцныя сувязі пры двары, карыстаўся нязменнымі прыхільнасцю і даверам Марыі Тэрэзіі.

Сямігадовую вайну сустрэў у Маравіі. Прыйдучы на дапамогу аўстрыйцам, абложаным у Празе, разбіў 18 чэрвеня 1757 года прусакоў пры Коліне. Фрыдрыху прыйшлося, пасля прайгранай бітвы, пакінуць Багемію. Перамога пры Коліне разбурыла міф пра непераможнасць прускага караля. У адзначэнне яе Марыяй Тэрэзіяй быў заснаваны ордэн, які атрымаў яе імя. Першым з 20 военачальнікаў, якія атрымалі Вялікі крыж гэтага ордэна за ўсю гісторыю Аўстрыі, стаў фельдмаршал Даўн. Пасля таго, як, у выніку разгромнага паражэння пры Лейтэне 5 снежня 1757 года, прынц Латарынгскі склаў з сябе камандаванне аўстрыйскімі войскамі, становіцца галоўнакамандуючым.

З імем Даўна звязана перамога над прускімі войскамі пры Хохкірсе 14 кастрычніка 1758 года, не выкарыстаная ім самім з-за ўласцівай яму празмернай асцярожнасці, паланенне корпуса Фінка ў бітве пры Максене 20 лістапада 1759 года. Апошняй бітвай, якой Даўн кіраваў асабіста, быў паранены і пацярпеў паражэнне, была бітва пры Торгау 5 лістапада 1760 года . Адбыўшы для папраўкі ў Вену, адсутнічаў у дзеючай арміі да 1762 года.

Стаўшы яшчэ падчас вайны прэзідэнтам гофкрыгсрата, пасля вайны і да самай смерці ў 1766 годзе, працягваў распачатую ім у 40-я гады працу па рэарганізацыі аўстрыйскай арміі.

Быў майстрам тактыкі, манеўравання, меў славу выдатнага арганізатара, вайскавода, чые рашэнні былі заўсёды ўзважаны і да апошніх дэталяў прадуманы. Адваротным бокам гэтых якасцей з’яўляліся нерашучасць і марудлівасць, якія прыводзілі нярэдка да невыкарыстання, як гэта здарылася, напрыклад, пры Хохкірсе, спрыяльных магчымасцей для развіцця поспеху. Сучаснікамі быў празваны аўстрыйскім Фабіем Кунктатарам. У асобе «непрадказальнага» Фрыдрыха, які прадстаўляў новую школу вайскаводніцкага мастацтва, меў небяспечнага праціўніка, перад якім нярэдка пасаваў. Рускімі саюзнікамі небеспадстаўна вінаваціўся ў імкненні выйграць вайну рускай крывёй. Зайздросцячы Лаўдану, чыя папулярнасць у аўстрыйскіх войсках была вышэйшай за яго ўласную, у процівагу ўсяляк спрыяў кар’еры і ўзвышэнню Ласі, які і стаў яго пераемнікам на пасадзе прэзідэнта гофкрыгсрата.

Зноскі

  1. а б Leopold Joseph, Graf von Daun // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б в Dr. Constant v. Wurzbach Daun, Leopold Joseph Maria Graf, Fürst von Thiano // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt habenWien: 1856. — Т. 3. — S. 168.
  3. Pas L. v. Genealogics — 2003.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць