Лес водарасцей
Лес водарасцей — падводныя вобласці з высокай шчыльнасцю росту водарасцей, якія знаходзяцца як правіла ў марскіх берагоў на глыбіні 10-25 метраў. Прызнаныя адной з самых прадукцыйных дынамічных экасістэм на Зямлі[1]. Найбольш буйныя лясы водарасцей развітыя ў халодных морах (Ледавіты акіян, Паўночны Атлантычны акіян, Паўночнае мора), аднак у 2007 годзе, лясы водарасцей таксама былі выяўленыя ў трапічных водах паблізу Эквадора[2]. У Паўночнай Амерыцы найбольшага развіцця лясы водарасцей дасягаюць уздоўж Ціхаакіянскага ўзбярэжжа, дзе дзякуючы ўплыву халоднай Каліфарнійскай плыні яны шырока распаўсюджаныя аж да паўночнай ускрайку Каліфарнійскага паўвострава.
Фактычна, быўшы сфармаванымі пераважна бурымі водарасцямі з атрада Laminariales, лясы водарасцей забяспечваюць унікальную трохмерную сераду пражывання для марскіх арганізмаў і з'яўляюцца крыніцай для разумення многіх экалагічных працэсаў.
Водарасці правіць
Марскія лясы водарасцей сфарміраваны рознымі відамі, у залежнасці ад прыродных зон іх размяшчэння. Так, водарасць роду Macrocystis ўтвараюць падобныя зараснікі ў Паўднёвай Каліфорніі, Nereocystis ў П'юджэт-Саўнд, а Laminaria ў халодных водах далёкай Поўначы. Акрамя буйных відаў, ва ўтварэнні дадзенай прыроднай зоны прымаюць і больш дробныя віды, якія ўтвараюць зараснікі, падобныя на густыя хмызнякі.
Найбольш часта лесу багавіння ўтвараюць прадстаўнікі роду Macrocystis, хоць таксама існуюць і іншыя шматлікія роду, такія як ламінарыя, Ecklonia, Lessonia, Alaria і Eisenia[3][4].
Экасістэмы і біацэноз правіць
Асноўнымі прадуцэнтамі ў дадзенай экасістэме з’яўляюцца зусім не планктонныя водарасці, а макрафіты: буйныя прымацаваныя бурыя водарасці. Аднак дадзеныя водарасці вельмі ўразлівыя, паколькі іх часам актыўна ядуць, асабліва на ранніх стадыях свайго развіцця, розныя фітафагі — марскія вожыкы, малюскі і т. д. Галоўным аб’ектам канкурэнцыі ў гэтых лясах бурых водарасцей з’яўляецца сонечнае святло, які забяспечвае хуткі рост водарасцей. Найбольшая краявідная разнастайнасць фаўны назіраецца ў ніжнім ярусе, на дне. Тут маюць шмат разнастайныя марскія зоркі, марскія вожыкі, мшанкі, ракападобныя, крабы, малюскі, трубчастыя чарвякі. Таксама маюцца і шматлікія дновыя і прыдновыя рыбы.
Наяўнасць гіганцкіх бурых водарасцей, якія ўтвараюць пад вадой «лясы», а на паверхні вады — «паля» з пераплеценых частак талома, з’яўляецца адным з неабходных умовай для існавання каланаў.
Зноскі
- ↑ Mann, K.H. 1973. Seaweeds: their productivity and strategy for growth. Science 182: 975—981.
- ↑ Graham, M.H., B.Phi. Kinlan, L.D. Druehl, L.E. Garske, and S. Banks. 2007. Deep-water kelp refugia as potential hotspots of tropical marine diversity and productivity. Proceedings of the National Academy of Sciences 104: 16576-16580.
- ↑ Steneck, R.S., M.H. Graham, B.J. Bourque, D. Corbett, J.M. Erlandson, J.A. Estes and M.J. Tegner. 2002. Kelp forest ecosystems: biodiversity, stability, resilience and future. Environmental Conservation 29: 436—459.
- ↑ Jones, C.G., J. H. Lawton and M. Shachak. 1997. Positive and negative effects of organisms as physical ecosystem engineers. Ecology 78: 1946—1957.