Леў Аляксандравіч Пушкін

Леў Аляксандравіч Пушкін (руск.: Лев Александрович Пушкин; 17 лютага 1723, Санкт-Пецярбург — 25 кастрычніка 1790, Масква) — вайсковы дзеяч Расійскай імперыі. Дзядуля Аляксандра Пушкіна. Артылерыі палкоўнік. Гвардыі капітан, з 23 верасня 1763 года ў адстаўцы. Пахаваны на старых могілках Данскога манастыра.

Леў Аляксандравіч Пушкін
Дата нараджэння	17 лютага 1723(1723-02-17)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	25 кастрычніка 1790(1790-10-25) (67 гадоў)
Месца смерці	Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Cemetery in Donskoy Monastery[d]
Бацька	Alexander Petrovich Pushkin[d]
Маці	Avdotya Ivanovna Pushkina[d]
Жонка	Olga Vasil'evna Pushkina[d] і Q116874684?
Дзеці	Васіль Львовіч Пушкін[d] і Сяргей Львовіч Пушкін
Грамадзянства	Расійская імперыя
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Род войскаў	артылерыя
Званне	палкоўнік

Біяграфія

Нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу. Яшчэ ў дзяцінстве быў запісаны ў Сямёнаўскі лейб-гвардыі полк. У 1739 г. быў прызначаны капралам у артылерыю, у якой і праслужыў да свайго выхаду ў адстаўку ў верасні 1763 года, падпалкоўнікам. У 1762 жыў у Маскве. Падчас уступлення на трон Екацярыны II, у 1762 г., як пісаў паэт «падчас мяцежу застаўся верным Пётру III і не хацеў прысягаць Екацярыне і быў пасаджаны ў крэпасць разам з Ізмайлавым».

У вершы «Моя родословная»:

Мой дед, когда мятеж поднялся Средь Петергофского двора, Как Миних, верен оставался Паденью Третьего Петра. Попали в честь тогда Орловы, А дед мой — в крепость, в карантин.

У адстаўцы жыў у Маскве, у Троіцкай слабадзе і ў сваіх маёнтках. Уладальнік маёнткаў: Лытагоры, Ананьіна пустэча, сёл Сабліна і Лабкова Зарайскага павета Рязанскага намесніцтва і інш.