Людвік Бацянскі
Людвік Баця́нскі (польск.: Ludwik Bociański; 24 жніўня 1892, Плешаў — 7 лютага 1970, Лондан) — польскі афіцэр (палкоўнік) і палітык.
| Людвік Бацянскі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| польск.: Ludwik Bociański | |||||||
 Людвік Бацянскі | |||||||
|
|||||||
| Прэзідэнт | Ігнацы Масціцкі | ||||||
| Кіраўнік урада | Феліцыян Славой-Складкоўскі | ||||||
| Папярэднік | Артур Марушэўскі | ||||||
| Пераемнік | Магчымае розныя інтэрпрэтацыі[1] | ||||||
|
|||||||
| Прэзідэнт | Ігнацы Масціцкі | ||||||
| Пераемнік | Артур Марушэўскі | ||||||
| Нараджэнне |
24 жніўня 1892 |
||||||
| Смерць |
7 лютага 1970 (77 гадоў)
|
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Нацыянальнасць | паляк | ||||||
| Прафесія | афіцэр дыпламаваны | ||||||
| Дзейнасць | афіцэр | ||||||
| Род войскаў | пяхота Другой Польскай Рэспублікі[d] | ||||||
| Званне | палкоўнік | ||||||
| Бітвы | |||||||
| Узнагароды |
             |
||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія правіць
З сялянскай сям’і, брат Яна Бацянскага. Адукацыю атрымаў у школе ў Астрове Велікапольскім і Кэмпне. Служыў у нямецкай арміі. Удзельнічаў у Велікапольскім паўстанні 1918—1919. Змагаўся ў вайне з бальшавікамі 1919—1921 гадоў. У 1930—1934 гадах быў камендантам ваеннай школы пяхоты ў Камарове. З канца 1935 года да мая 1939 года віленскім ваяводам; быў руплівым выканаўцам палітыкі паланізацыі, за што крытыкаваўся нацыянальнымі меншасцямі і апазіцыяй[2]. У 1939 годзе прызначаны на пасаду пазнаньскага ваяводы.
У Вераснёўскай кампаніі — генеральны кватэрмайстар урада[3]. 17 верасня 1939 года на мосце на Чарамошы ў Кутах спрабаваў затрымаць галоўнакамандуючага Маршала Эдварда Рыдзь-Сміглага і не дапусціць, каб ён выехаў. Калі гэтая спроба не атрымалася, Бацянскі спрабаваў застрэліцца[4].
Сканаў у эміграцыі ў Лондане, дзе і быў пахаваны[5].
Узнагароды правіць
- Сярэбраны крыж Ордэна Virtuti Militari[6] (1921)[5]
- Камандорскі крыж Ордэна Адраджэння Польшчы (1936)[7]
- Афіцэрскі крыж Ордэна Адраджэння Польшчы (1932)[8]
- Крыж Незалежнасці з мячамі (1932)[9]
- Крыж Храбрых (перад 1923)[10]
- Залаты Крыж Заслугі (1925)[11]
- Жалезны крыж 2-га класа (Германская імперыя, перад 1918)[12]
- Ордэн Белага арла 4-я ступень (Каралеўства сербаў, харватаў і славенцаў, перад 1928)[6]
- Ордэн Ганаровага легіёна 5-я ступень (Францыя, перад 1928)[6]
- Камандорскі Крыж Ордэна Кароны Румыніі (Румынія, перад 1928)[6]
- Ордэн Белам ружы Фінляндыі 3-я ступень (Фінляндыя, перад 1928)[6]
- Ордэн Трох зорак 3-я ступень (Латвія, перад 1928)[6]
Зноскі
- ↑ а б Пакінуў краіну, якая знаходзілася пад нямецкай і савецкай акупацыяй. 12 верасня немцы прызначылі кіраўнікоў сваёй адміністрацыі ў Познані. Польскі ўрад у эміграцыі 3 снежня 1940 года прызначыў дэлегата на землі, далучаныя да Трэцяга Рэйха, Цырыля Ратайскага. 22 жніўня 1944 камітэт люблінскі скасаваў нямецкія структуры і вярнуў перадваенны адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел (Dz. U. Nr 2, poz. 8.), але немцы фактычна акупавалі Пазнаньскае ваяводства яшчэ да пачатку 1945 года. У студзені 1945 года на пасаду ваяводы пазнаньскага быў прызначаны камуністычнай уладай Міхал Гвяздовіч.
- ↑ Сяргей Чыгрын, Слонімская ссылка Адама Станкевіча, Беларускі гістарычны зборнік, Н. 28, с. 199.
- ↑ A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 28. (польск.)
- ↑ Dariusz Baliszewski (Дарыўш Балішэўскі), Most honoru, Wprost, nr 1138 (19 września 2004) (польск.)
- ↑ а б «Parlamentarzyści RP — pełny opis rekordu. 000000116», bs.sejm.gov.pl (польск.)
- ↑ а б в г д е Rocznik Oficerski 1928, Warszawa 1928, str. 100. (польск.)
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Wielkiej Wstęgi Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. 1936 nr 263 poz. 468) (польск.)
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski M.P. 1932 nr 259 poz. 295 (польск.)
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. Nr 217, poz. 249) (польск.)
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Warszawa 1923, str. 69. (польск.)
- ↑ M.P. z 1925 r. Nr 102, poz. 438 (польск.)
- ↑ Andrzej Krzak, PUŁKOWNIK DYPLOMOWANY LUDWIK BOCIAŃSKI — OFICER I WOJEWODA, Rocznik archiwalno-historyczny Centralnego Archiwum Wojskowego Nr 3/32 z 2010 r., caw.wp.mil.pl Архівавана 5 сакавіка 2016. (польск.)