Лідзія Андрэеўна Русланава

Лідзія Андрэеўна Русланава (руск.: Ли́дия Андре́евна Русла́нова; пры нараджэнні Праскоўя Андрыянаўна Лейкіна-Гаршэніна; 14 (27) кастрычніка 1900, сяло Чарнаўка, Саратаўская губерня — 21 верасня 1973, Масква) — расійская і савецкая спявачка, Заслужаная артыстка РСФСР (1942). Асноўнае месца ў рэпертуары Русланавай займалі рускія народныя песні. Лідзія Русланава была адным з самых папулярных выканаўцаў у СССР, а яе выкананне рускіх народных песень лічаць эталонным.

Лідзія Андрэеўна Русланава
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 14 (27) кастрычніка 1900[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 21 верасня 1973(1973-09-21) (72 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Краіна
Муж Міхаіл Навумавіч Гаркаві[d][3] і Уладзімір Віктаравіч Крукаў[d][4]
Альма-матар
Музычная дзейнасць
Прафесіі спявачка
Пеўчы голас мецца-сапрана, сапрана і кантральта[d]
Інструменты вакал[d]
Жанры руская народная песня[d], Russian urban romance[d], Cruel romance[d] і праваслаўная музыка[d]
Узнагароды
ордэн Айчыннай вайны I ступені ордэн Чырвонай Зоркі медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» юбілейны медаль «Дваццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Заслужаны артыст РСФСР
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Валодала прыгожым і моцным голасам шырокага дыяпазону. Стварыла свой стыль выканання народных песень, якія збірала ўсё жыццё. Сярод найбольш папулярных яе песень: «Стэп ды стэп наўкол», «Ліпа векавая», «Я на горку ішла», «Залатыя горы», «Свеціць месяц», «Валёнкі» і многія іншыя. Лідзія Русланова выконвала і песні савецкіх кампазітараў. Адной з першых выканала «Кацюшу». У 1945 годзе рэпрэсіравана.

Зноскі

Літаратура правіць