Магнітнае схіленне

Магні́тнае схіле́нне[1] — вугал, паміж паўночным кірункам сапраўднага і магнітнага мерыдыянаў. Яно лічыцца дадатным (усходнім), калі магнітны мерыдыян адхілены да ўсходу (направа), і адмоўным (заходнім), калі магнітны мерыдыян адхілены да захаду (налева) ад сапраўднага мерыдыяна.

Прыклад магнітнага схілення. Ng — геаграфічная або сапраўдная поўнач, Nm — магнітная поўнач, δ — усходняе магнітнае схіленне
Змяненне магнітных схіленняў за 1590—1990 гады

Ведаючы велічыню магнітнага схілення, магчыма перайсці ад магнітнага азімута да сапраўднага (геаграфічнага). Значэнне магнітнага схілення паказваецца на магнітных картах і выкарыстоўваецца для вызначэння сапраўднага мерыдыяна па паказаннях магнітнага компаса ці бусолі. Прыблізна можна лічыць, што Зямля з’яўляецца аднастайна намагнічаным шарам, магнітная вось якога складае вугал 11,5° з воссю кручэння Зямлі (становішча магнітных палюсоў Зямлі з часам змяняецца).

Гл. таксама правіць

Зноскі правіць

Літаратура правіць

  • Схіле́нне магні́тнае // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 305. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  • Магни́тное склоне́ние // Военно-морской словарь (руск.) / Гл. ред. В. Н. Чернавин. — М.: Воениздат, 1989. — С. 231. — 511 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00174-X.
  • Магни́тное склоне́ние // Большая политехническая энциклопедия / Авт.-сост. В. Д. Рязанцев. — М.: ООО Издательство «Мир и образование», 2011. — С. 210. — 704 с.: ил. — ISBN 978-5-94666-621-3. (руск.)
  • Магнитное склоение // Геологический словарь. В 2-х тт. Т. 2: М—Я / Под. ред. А. Н. Криштофовича. Отв. ред. Т. В. Спижарский. — М.: Государственное научно-техническое издательство по геологии и охране недр, 1955. — С. 7. (руск.)

Спасылкі правіць