Мецца-сапрана

Мецца-сапрана (італ.: mezzo-soprano ад mezzo — сярэдні) — жаночы голас, сярэдні паміж сапрана і кантральта.

Асноўныя вакальныя дыяпазоны

Сапрана Мецца-сапрана Кантральта Тэнар Барытон Бас

Адрозніваюць высокае (лірычнае) мецца-сапрана, блізкае да сапрана, і нізкае, якое набліжаецца да кантральта.

Для мецца-сапрана характэрныя паўната гучання ў сярэднім рэгістры, наяўнасць ніжняга груднога рэгістра, а таксама крыху больш рэзкае ў параўнанні з сапрана гучанне на верхніх нотах.

Дыяпазон мецца-сапрана — а (в) — а² (в²).

Сярод оперных партый, напісаных для мецца-сапрана:

• Марфа («Хаваншчына» М. Мусаргскага)
• Любаша («Царская нявеста» М. Рымскага-Корсакава)
• Вясна («Снягурачка» М. Рымскага-Корсакава)
• Азучэна («Трубадур» Дж. Вердзі)
• Амнерыс («Аіда» Дж. Вердзі)
• Кармэн («Кармэн» Ж. Бізэ)
• Надзея Дурава («Надзея Дурава» А. Багатырова)
• маці Марысі і Ганка («Міхась Падгорны» Я. Цікоцкага)
• Алеся («Алеся» Я. Цікоцкага)
• Вядзьмарка і Хрысцінка («Кветка шчасця» А. Туранкова)
• Марына («Яснае світанне» А. Туранкова)
• Квета («Князь Наваградскі» А. Бандарэнкі)

Сярод вядомых беларускіх оперных артыстак мецца-сапрана — С. Данілюк, Р. Асіпенка, Г. Цэпава, В. Валчанецкая, Л. Галушкіна, К. Кудрашова, П. Дружына, Н. Галеева, Н. Руднева і іншыя.

У хоры мецца-сапрана выконваюць партыі першых альтоў. Асаблівая разнавіднасць мецца-сапрана — каларатурнае мецца-сапрана (партыя Разіны ў «Севільскім цырульніку» Дж. Расіні)

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
• Мецца-сапрана // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. — Т. 2. — 571 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0259-8.