Вікіпедыя

Молат (гурт)

«Мо́лат» (або руск.: «Молот») — беларускi гурт, які да 2003 года меў назву «Apraxia».

Молат
Жанры РСК
Фолькавы метал
Паганскі метал
Гады 2003 год — нашыя дні
Краіна  Беларусь
Горад Орша
Мовы песень беларуская
расейская
ангельская
Лэйбл «Strong Survive Records»
Склад Аляксандр, Некраманьяк (спевы), астатнія невядомыя

Гісторыя правіць

Гл. таксама: Apraxia

Першы выступ «Молата» адбыўся 2 мая 2003 года на канцэрце ў Харкаве, які быў прысвечаны пяцігоддзю гурту «Сокира Перуна». Вынікам пачатай дзейнасці было першае дэма «Белы Рок», выпушчанае ў тым жа годзе і перавыданае ў наступным, 2004-м, як супольнік з лепшымі кампазіцыямі з апошняга альбома «Apraxia» на CD.

Пасля выпушчанага сваімі сіламі ў 2005 годзе паўнафарматнага альбома «В Пламени Рассвета», некаторыя ўдзельнікі гурту з розных прычын часова спынілі музычную дзейнасць, але з 2006 па 2008 год «Молат» усё ж такі працягнуў даволі актыўна ўдзельнічаць у канцэртных мерапрыемствах з дапамогаю музыкаў з маскоўскіх суполак і правёў шэраг актуальных і значных музычных акцый на добрым узроўні.

У 2008 быў зноў складзены стары класічны склад, і працягам 2009—2010 гадоў быў запісаны новы акустычны альбом «Уваскрашэнне Герояў», калектыў працягнуў удзел у шэрагу концэртаў.

У 2017 гурт выдае на дадзены момант апошні свой альбом «Bielarus na varcie», які гэтаксама з’яўляецца ўжо шостым паўнафарматнікам.

Стыль правіць

Галава гурту ў 2012 паведаміў наступнае пра актыўнасць і стыль гурту:

«Молат» даволі актыўны ў залежнасці ад азначанай складзенай сітуацыі. Я ўсё ж такі лічу, што ўся творчасць пададзенага праекту знаходзіцца ў стылістычных рамках RAC — пераспевы не ў лік, акустычныя альбомы і песні ўласцівы даволі шмат якім прадстаўнікам дадзенай сцэны (фолькавасці ў нас дадае толькі валынка), а апошняя выпушчаная песня знаходзіцца ў тым жа накірунку, што і апошні альбом (даданы да ўсяго толькі вістл). Тым болей, што дадатак фолькавых інструментаў ніколі не быў нам чужым, нават у больш раннім «Молат». Гэтаксама і новы, запісаны намі нядаўна матэрыял, які будзе насіць назву «Пагоняй да Новае Эры», які рыхтуецца зараз да выпуску — гэта ўсё той жа антыдэміўргічны рок, дастаткова цяжкі ў гэты раз па гучанні. Адзінае, што радыкальна адрознівае яго ад мінулых тварэнняў – дух фолькавай і сярэднявечнай мелодыкі і, вядома ж, грамадная колькасць гэткага кшталту інструментаў. Хюмельхен, сярэднявечная і ірландская локцевыя валынкі, раўшпфайфы і карнамузы, вістлы і маўльтромель – усё гэтае прынцыпова адрознівае дадзены матэрыял ад таго, што наогул калі-небудзь рабілася на дадзенай сцэне. Гэтаксама ён, думаю, будзе цікавы прысутніцтвам вялікай колькасці не маіх тэкстаў, а належучых пяру вялікіх паэтаў мінуўшчыны і будучыні. Будзе на ім і некалькі пераспеваў, некаторыя з якіх могуць здзівіць нашых слухачоў. У агульным, маючы вушы – ды пачуе, маючы мазгі — ды ўцяміць.

Пра змены ў стыле і назвы гурту:

На сённяшні дзень не толькі тэкставыя рамкі NSBM, NS Pagan metal і RAC запраўды настолькі змяшаліся, але і самі музычныя клішэ, што казаць пра якісьці чысты стыль, без дамешак таго ці іншага напрамку, відаць, не даводзіцца. Але 10—12 гадоў назад не ўсё было гэтак, як зараз, і RAC-каманды ў асноўным закраналі надзённыя і палітычныя тэмы у тэкстах сваіх кампазіцый. Нам гэтаксама жадалася тады пашырыць дыяпазон сваіх пасланняў і закранаць акрэсленыя палітычныя, сацыяльныя, ды і субкультурныя тэмы. Таму была змененая стылістыка, а з ёю – адпаведна і назва. Думаю, тэкст, напрыклад, кампазіцыі «Наш Марш» пад музыку старой «Apraxia» быў бы зусім, як кажацца, не ў тэму. Зносіны з колішнімі ўдзельнікамі «Apraxia»/«Молат» маю, але не з усімі – хтосьці застаецца з намі, нават не граючы музыку, хтосьці сыйшоў у бытавуху і знік з поля зроку. Гэтак альбо інакш, само жыццё і лёс гэткім чынам растаўляе кропкі над «і», паказваючы, хто кім быў насамрэч, і хто кім стаў.

Пра вонкавы ўплыў іншых гуртоў на творчасць:

Я не з’яўляюся паклоннікам ніякіх гуртоў. Я магу слухаць і любіць чыюсьці музыку, але быць абсалютна абыякавым у азначаных рамках да людзей, якія яе выконваюць, і я магу бязмерна паважаць акрэсленых людзей, магчыма, нават не як музыкаў, але быць не дастаткова вялікім аматарам іх творчасці. І калі гаворыць пра музыку, тым ці іншым чынам паўплывалай на якіясьці моманты ў маім жыцці, то тут спектр будзе даволі шырокі – ад этна- і фольк-музыкі да класікі і вайсковых маршаў, ад хард-року і хэві да трэшу, дэсу і блэк-металу, ад рытуальнай і амбіент да індастрыял, мартыял і нойз. Адзінае – я не слухаю ўсё павальна, і ў кожным з напрамкаў ёсць некалькі калектываў, музыка якіх праслухоўваецца мной з азначаным пастаянствам. Называць штосьці канкрэтнае не буду, бо ўжо сам спіс стыляў і накірункаў дастаткова шырокі, і думаю, што дадзенае інтерв’ю робіцца не для складання маіх «хіт-парадаў». З беларускай музыкі тым, хто цікавіцца, раю звярнуць увагу на творчасць сучасных дудароў, такія калектывы, як «ОСИМИРА», проекты «UDUMBAL», «M.O.B.A.S.», «NOLUNTAS» Воіста з «ПРАГНАВІТ». Так, мы крывіцкі, літвінскі, беларускі гурт і назва на роднай мове безумоўна падкрэслівае ўвесь гістарычны пласт, які пад гэтай мовай падразумеецца.

Светапогляд правіць

З інтэрв’ю за 2011 год правіць

Пра адносіны гурту да скінхэдаў :

Хм… лічыцца і з’яўляцца – розныя рэчы. Я думаю, нягледзячы на тое, што нашымі слухачамі з’яўляецца нейкая колькасць субкультурнай публікі, у тым ліку і скінхэдаў, мы наўрад ці прылічвалі афіцыйна сябе да якой-небудзь субкультуры наагул. Тое, пра што мы кажам і да чаго сябе адносім — НЕ субкультура, а наадварот Культура і Традыцыя, у адной з яе сучасных форм. Мне не важна, кім сябе ліча чалавек – металістам, скінхэдам, фанатам або проста дзецюком/дзяўчынай(калі гэта кабета) з працоўнага квартала – мне важна якія яго рысы ў жыцці, якая яго сапраўднасць і карысць агульнай справе. Калі на сённяшні дзень мы можам выкарыстоўваць некаторыя субкультуры ў сваіх мэтах – чаму не, але мы па-за гэтымі з’явамі, якія ўласцівы сучаснаму свету. Нашыя карані — у Туле і Гіпербарэі, нашае разуменне рэчаў ляжыць у фразе Апошняга Аватары – «Той, хто бачыць у Н.С. усяго толькі палітічны рух, нічога ў ім не цяміць»…

Пра правую сцэну ў Беларусі:

Калі ў свой час «Apraxia» быў адзіным гуртам, які канкрэтна паказваў свае думкі/учынкі ў ідэалагічным плане, то на сённяшні дзень мы смела можам гаворыць пра сцэну, як пра гэтакую. Прычым людзі канкрэтна кажуць пра працяг пачатага намі шляху. «Камаедзіца», «Interior Wrath», «Пярэварацень», «Коло Прави», «Крепъ», «PDSS Totenkopf», «Hebrewdead», «Nord Wolf» – і яшчэ іншыя калектывы, канкрэтна або ўсксона прымаючыя ўдзел у музычных/немузычных прапагандысцкіх/дзейсных акцыях. Мы падтрымліваем і салютуем ім! Вядома ж, мы маем зносіны з акрэсленай колькасцю ўдзельнікаў беларускіх гуртоў, а як у выпадку з «Камаедзіца», «Interior Wrath» і «Коло Прави» запісваем супольныя кампазіцыі і разам выходзім на сцэну.

Пра меркаванне, што хрысціянства мае «арыйскія» карані:

Я думаю, што згаданыя постаці (Й.Л.фон Лібенфельс і К. М. Велігут) настолькі аўтарытэтныя, што з іх думкай можна ў дастатковай меры згаджацца. Пра гэтае ж кажа і дон Мігель… Тым не менш, аналізуючы пададзенае пытанне, я сам прыходжу да гэткага ж сцвярджэння… Успомніце Асірыса… Мітру… Бальдра… нават самога Вотана/Одзіна, як прыкаванага… Sapienti Sat… Як бы тое ні было, і кім бы ні з’яўляўся Крыстус (Хрыстос), тое што мы бачым і ведаем пра афіцыйнае хрысціянства ад яго пачатку шэсця па планеце да сённяшніх дзён – юдэйскі, выгадны толькі ім самім міф…

З інтэрв’ю за 2012 год правіць

Пра прыход да язычніцтва і паварот туды творчасці:

У прынцыпе, верна… Гэтым чалавекам быў і з’яўляюся я (пад ўплывам якога творчасць гурту змянілася)… Распаведаць трэба доўга і шмат – гэтае варта асобнай аўтабіяграфічнай працы… Сталенне любога чалавека, асобы, светапогляду і жыццёвага шляху, я думаю, вельмі складана будзе апісаць у некалькіх словах у рамках інтэрв’ю… Што спрычынілася і што паўплывала? Мабыць — усё, пачынаючы ад голаса Радавой Памяці і гэтак называймага юнгіянскага Калектыўнага Бяссвядомага і, як вынік, духоўнай і маральнай непрыемнасці гэтага псеўдасвету і ўсяго у ім адбываючагася і пошуку чагосьці іншага, да жадання не быць проста сузіральнікам і ўкласці сябе ў тое, што паводле Сусветных законаў з’яўляецца Сапраўдным і Дастойным Шляхам праходжання гэтага зямнога жыцця… Хаця ўсё гэтае ўсё адно ўзаемавыключальнае і вынікае адно з іншага… У любым выпадку, пачынаючы з першых крокаў і да сённяшніх дзён, развіваючыся і змяняючыся ў залежнасці ад атрыманых ведаў, я ўсё іду дарогай спасціжэння той, кажучы словамі Гвіды Фон Ліста, Першаасновы, якая дазволіць мне выканаць сваё прызначэнне… Язычніцтва? Трэба шукаць карані ўсяго яшчэ глыбей…

З інтэрв’ю за 2013 год правіць

Пра альбомы з песень розных аўтараў і пераспеваў:

Па скарыстанай чужой музыцы, калі не лічыць перайграных мной тэм са слынных кінафільмаў, не бачу нічога незвычайнага – у кожным з нашых матэрыялаў прысутнічае пара пераспеваў цікавых і любімых намі песень. Што ж тычыцца тэкстаў не майго аўтарства – так, тут траха не добрая палова ўсяго альбома ў плане лірыкі прыналежыць не майму пяру, і гэта даволі незвычайны для нас ход. Такі крок быў спосабам для аўтараў тэкстаў дазволіць свае творы ў новай незвычайнай музычнай апрацоўцы, а гэтаксама цудоўным сяброўскім жэстам. Так ці інакш, дадзены эксперымент будзе працягнуты ў далейшым, і ў новым матэрыяле можна чакаць гэткіх жа цікавых нюансаў. Што жа датычыцца нейкай індывідуальнасці – гэтак або інакш, у тэкставым плане яна не вельмі часта сустракаецца на дадзенай сцэне. Тэмы, якія закранаюцца ў песнях, ідэнтычны у шмат якіх выканаўцаў, таму не думаю, што гэтае неяк адмоўна паўплывае на ўспрыманне музыкі як гэткай слухачом.

Пра значэнне герба «Пагоня»:

«Пагоня» – герб Вялікага Княства Літоўскага, традыцыйны нацыянальны герб Беларусі. Уяўляе сабой выяву ўзброенага вершніка на белым кані на чырвоным фоне. Вершнік трымае ў поднятай правай руцэ меч, у левай – белы, сіні шчыт з залатым шасціканцовым Ярылавым крыжом. Існуе некалькі версій паходжання герба. Адна з іх звязвае паходжанне «Пагоні» са старажытнымі дахрысціянскімі культамі на Беларусі, у якіх Ярыла фігураваў у якасці юнака на белым кані. У сярэднявеччы вершнік лічыўся ўвасабленнем вялікага літоўскага князя, потым азначаў пагоню – вайсковае дзеянне, калі пасля адбіцця аблогі горада ўсе войскі і частка мірных апалчэнцаў гналіся за сыходзячым ворагам. Адсюль герб атрымаў сваю назву. Ён гэтаксама з’яўляецца і гербам нашае Віцебскай вобласці. Для мяне/нас гэта адзіны і нязменны асноўны крывіцка/літвінска/беларускі агульны геральдычны сімвал, і больш глыбокае абарачэнне да каранёў на дадзеным альбоме не магло застацца і без абарачэння да яго. Але ў нашай інтэрпрэтацыі, увасаблённай цудоўным пэндзлем «Алексея14», ён паказвае крыху ў змененым выглядзе з акрэсленых прычын – меч заменены на молат ,што апелюе не толькі да назвы нашага гурту, але і да Боскавай атрыбутыкі, а гэтаксама шлем «салад», даволі распаўсюджаны ў сярэднявеччы сярод рыцарскіх даспехаў нашых продкаў, перайначаны да свайго нашчадка – вядомай распазнавальнай каскі, у якіх нашыя дзяды яшчэ зусім нядаўна адстойвалі наш агульны ідэалагічны шлях. Гэтаксама ў гэтым Вершніку на Белым Кані мы бачым нейкі зноў зазіхацелы вобраз Таго, Хто вяртаецца!

Пра супрацоўніцтва з іншымі гуртамі:

Я гэтак разумею, што чароўны гук бурдонных інструментаў дайшоў да глыбінь падсвядомасці акрэсленай колькасці выканаўцаў, і да мяне сталі паступаць прапановы аб супрацоўніцтве ў гэтым плане. Працягнуты супольныя задумы з маімі сябрамі з Віцебскага калектыву «INTERIOR WRATH» – партыі сярэднявечнай валынкі для кампазіцыі «Стяги Побед» з іх запісанага не гэтак даўно альбома, які рыхтуецца да выхаду. Цудоўная супольная праца, якая праведзеная і вядзецца далей з музыкамі-прапагандыстамі з шэрагаў «Молодежи Высокого», – вялікая колькасць духавых запісаная для новага матэрыялу «ШЕПОТ РУН», які хутка выходзіць, чакаецца мой удзел як музыкі і спевака яшчэ ў некалькіх праектах. Па просьбе польскіх камерадаў з «TORMENTIA» зроблена ўступная песня, напісаны тэкст і запісаныя спевы на музыку адной з песняў іх матэрыялу, які рыхтуецца да выхаду… Гэтаксама, як мінімум яшчэ тры калектывы, назвы якіх покі агучваць не буду, звярнуліся з аналагічнымі прапановамі. Што жа датычыцца праекту «BATTALION 88» – ён меў месца толькі на супольным альбоме з «Apraxia», і ўяўляў сабой электронны эксперымент чалавека, які з’яўляўся нашым гукааператарам. Працягу альбо нейкай уласнай дзейнасці пададзены праект не меў і не мае.

Творчасць правіць

Альбомы правіць

Дэма правіць

  • «Белый рок» (2003)

Супольныя правіць

  • «10 Years in Valhalla — Ian Stuart Donaldson Memorial» (2003)
  • «Voice of Blood» (2004)
  • «Кровь & честь — Live in Moscow» (2005)

Паўнафарматныя правіць

Сінглы правіць

  • «Варягов рейд» (2020)

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Молат_(гурт)&oldid=4379260"