Міклаўш Андрыцкі

Міклаўш (Мікалаўс) Андрыцкі (в.-луж.: Mikławš Andricki; 30 мая 1871, Паншвіц-Кукаў — 18 снежня 1908, Цытау, Саксонія) — каталіцкі святар, сербалужыцкі празаік, публіцыст, перакладчык, рэдактар часопіса «Łužica», дзеяч нацыянальнага руху лужыцкіх сербаў.

Міклаўш Андрыцкі
Род дзейнасці	перакладчык, пісьменнік, журналіст, грамадскі дзеяч, публіцыст
Дата нараджэння	30 мая 1871(1871-05-30) ці 1871
Месца нараджэння	Паншвіц[d], Германія
Дата смерці	18 снежня 1908(1908-12-18) ці 1908
Месца смерці	Цытау, Amtshauptmannschaft Zittau[d], акруга Баўтцэн[d], Каралеўства Саксонія, Германскі рэйх
Грамадзянства	Каралеўства Саксонія
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Альма-матар	Лужыцкая семінарыя
Член у	Маціца серба-лужыцкая
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1883-1886 навучаўся ў каталіцкай семінарыі Баўтцэна, у 1886-1895 — у Лужыцкай семінарыі ў Празе, у 1886-1892 — пражскай нямецкай гімназіі, у 1892-1895 вывучаў тэалогію. У 1895-1908 — служыў святаром. У перыяд навучання ў Празе быў членам студэнцкага гуртка «Сербаўка» пры Сербалужыцкай семінарыі.

Праціўнік германізацыі, адзін з самых актыўных младасербаў канца XIX стагоддзя. Член «Маціцы сербскай». У 1895 годзе арганізаваў XXI моладзевы летнік-фестываль для лужыцкіх гімназістаў пад назвай «Схадзаванка». У 1896-1904 гг. рэдагаваў часопіс младасербаў «Łužica», у 1903 — «Katolski Posoł», царкоўную газету лужыцкага таварыства Кірыла і Мяфодзія для лужычанаў-каталікоў у Верхняй Лужыцы

У 1900-1906 гг. — заснавальнік і сакратар рабочай групы сербскіх пісьменнікаў, за патрыятычную дзейнасць атрымаў ад царкоўных уладаў вымову. У 1904 годзе адбываў зняволенне ў манастырскай турме імперскай сталіцы.

Памёр ад сухотаў.

Старэйшы брат сербалужыцкага дырыжора і грамадскага дзеяча Яна Андрыцкага і дзядзька каталіцкага блажэннага Алаіза Андрыцкага.

Творчасць

Адзін з лепшых стылістаў лужыцкай літаратуры. Аўтар многіх аднаактовых п'ес.

Напісаў першую біяграфію лужыцкага паэта Якуба Барт-Чышынскага.

Перакладаў з польскай і чэшскай моў творы Генрыка Сянкевіча, Яна Неруды, Алаіса Ірасека і інш.

Выкарыстоўваў псеўданімы: Альфа, Арыстарх, Дыксі, Handrij, IMPIGER, Лузан, Łužičan, Сілуан, Spectator, Wuj Łazowski.

Выбраныя творы

• Pola stareje maćerje (1894)
• Listy z Prahi z lět 1886 do 1895
• Koło serbskich spisowaćelow (1900)
• Jakub Ćišinski (1906)
• Gero (1906)
• Boži woheń a druhe wobrazki (1937)
• Hana Rafeltowa a druhe powědančka (1962)
• Zrudoba to běše a nadźija (1988)

Спасылкі

• Бібліяграфія (ням.)