Мікраспарыдыі
Мікраспарыдыі (Microsporidia) — тып[1] прасцейшых (па іншых класіфікацыях клас або атрад класа кнідаспарыдый), прадстаўлены толькі ўнутрыклетачнымі паразітамі.
| Мікраспарыдыі | ||||||||||||
 Fibrillanosema crangonycis | ||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Міжнародная навуковая назва | ||||||||||||
|
Microsporidia Balbiani, 1882; Stempell, 1909 | ||||||||||||
| ||||||||||||
Належаць да эўкарыётаў з найбольш простай будовай. Для іх характэрны рыбасомы пракарыётнага тыпу, закрыты ўнутрыядзерны плеўрамітоз, адсутнасць рухомых стадый у жыццёвым цыкле, наяўнасць хіціну ў клетачнай сценцы (што ўласціва таксама архебактэрыям), адсутнасць мітахондрый, пераксісом, хларапластаў, жгуцікаў.
Апісана больш за 70 родаў і 1000 відаў. Унутрыклетачныя паразіты жывёл, пераважна членістаногіх і рыб. У цытаплазме клеткі жывёлы-гаспадара размнажаюцца бясполым шляхам (простае дзяленне і шызаганія). Пасля палавога працэсу (аўтагамія) утвараюцца споры (спораганія).
Споры (даўжыня да 10 мкм) пераважна авальныя, маюць спіральна скручаную трубку, якая забяспечвае пранікненне паразіта ў тканкі новага гаспадара. Выклікаюць захворванні — мікраспарыдыёзы (напр., мікраспарыдыі роду назема).
Больш за 300 відаў паразітуюць на шкодных для чалавека членістаногіх і могуць выкарыстоўвацца як біялагічны сродак барацьбы з імі.
Зноскі
- ↑ Ruggiero et al. (2015)
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
- Протисты: Руководство по зоологии / под ред. академика РАН А. Ф. Алимова. — СПб.: Наука, 2000. — Т. 1. — 679 с. ISBN 5-02-025864-4