Мікіта (Дабранраваў)

Мікіта, свецкае імя Алег Станіслававіч Дабранраваў (нар. 1 студзеня 1962, Мурам, Уладзімірская вобласць) — святар Рускай праваслаўнай царквы, ігумен, кандыдат багаслоўя, царкоўны гісторык, спецыяліст па царкоўным праве, супрацоўнік Аддзела знешніх царкоўных сувязяў Маскоўскага Патрыярхату, настаяцель Успенскага прыходу пры Генеральным Консульстве Расіі ў г. Турку (Фінляндыя).

Мікіта

secretary[d] (Q97661257?)
24 лістапада 1998 — 6 мая 2001
Пераемнік Ivans Miroļubovs[d]
рэктар[d] (Успенская царква[d])
28 жніўня 2001 — 1 жніўня 2022
Адукацыя
Навуковая ступень кандыдат багаслоўя[d]
Дзейнасць гісторык царквы, святар, музеязнавец, калекцыянер
Нараджэнне 1 студзеня 1962(1962-01-01) (62 гады)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Духоўная адукацыя правіць

  • 1994 Маскоўская Духоўная Семінарыя.
  • 1998 Маскоўская духоўная акадэмія (МДА) (прысуджана навуковая ступень кандыдата багаслоўя за працу «Праблема дыяспары ў праваслаўным царкоўным праве»).
  • 2000 Аспірантура Маскоўскай духоўнай Акадэміі (37-ы выпуск, праца «Праваслаўе ў Венгрыі»).
  • 2008 Åbo Akademi (Турку, Фінляндыя), багаслоўскі факультэт.

Царкоўнае служэнне правіць

  • 1985—1988 — псаломшчык Дабравешчанскага сабора г. Мурама.
  • 1990—1992 — сакратар архіепіскапа Уладзімірскага і Суздальскага Еўлогія (Смірнова).
  • 1993—1997 — супрацоўнік і экскурсавод Царкоўна-археалагічнага кабінета (МДА).
  • 1997 па н / у — супрацоўнік Аддзела знешніх царкоўных сувязяў Маскоўскага Патрыярхату. Сакратар Камісіі па ўзаемадзеянні са стараверамі і аднаверцамі (1999—2001).
  • 2000—2001 — клірык храма Тройцы ў Харошаве (Масква).
  • 2001—2002 — клірык Фінляндскага Дабрачыння Маскоўскага Патрыярхату (г. Поры, Фінляндыя).
  • 2002—2003 — настаяцель Аляксандра-Неўскага прыходу (Капенгаген, Данія).
  • 2003 па н / у — настаяцель Свята-Успенскага храма пры Генеральным Консульстве Расіі ў Турку (Фінляндыя).

Кнігі правіць

  • Добронравов О. С. Да возсияет и нам грешным свет Твой присносущный. Спасский монастырь в г. Муроме. // Журнал Московской Патриархии. — 1992. — № 6. — С.
  • Добронравов О. С. Некрополь Спасо-Преображенского монастыря в г. Муроме. / Муромский Сборник. — Муром. — 1993. — Вып. 1. — С. 184—188.
  • Добронравов О. С. К вопросу о реконструкции комплекса Спасо-Преображенского монастыря в г. Муроме (дипломная работа). Москва. 1995.
  • Добронравов О. С. Невозможное человеку возможно Богу (иконописец Григорий Журавлев и его иконы из собрания ЦАКа) // Встреча. — 1996 — № 1. — С.5-6.[1]
  • Добронравов О. С. Единоверцы — кто они? // Встреча. — 1996. — № 3 — С.3-5.[2]
  • Добронравов О. С. Наши ровесники из Бутырки (интервью со священником Павлом Вишневским) // Встреча. — 1997 — № 1(4). — С.25-27.[3]
  • Добронравов О. С. Проблема диаспоры в православном церковном праве (кандидатская диссертация). Сергиев Посад. 1998.
  • Добронравов О. С. Полякова О. Б. Забытое имя. К биографии епископа Муромского Николая (Муравьева-Уральского). // Уваровские чтения — III. — Муром. — 2001. — 197—199.
  • Никита (Добронравов), иеромонах. Православие в Венгрии. Москва. 2000.
  • Никита (Добронравов), иеромонах. Митрополит Дионисий (Валединский), Первоиерарх Польской Православной Церкви — уроженец г. Мурома. // Муром православный (альманах). — Муром. — 2007. — 4. — С.26-33.
  • Никита (Добронравов), игумен. Житие свв. князей Петра и Февронии в общем контексте истории г. Мурома. // Троицкие Листки. — Муром. — 2008. — 29. — С.2-5.
  • Никита (Добронравов), игумен. История перевода православных богослужебных текстов на шведский язык. // Северный Благовест. — Хельсинки. — 2008. — 1(14) — С.40-43; 3(16) — С.68-71.
  • Никита (Добронравов), игумен. Пути Православия в Норвегии. // Северный Благовест. — Хельсинки. — 2008. — 2(15). — С.13-25.
  • Никита (Добронравов), игумен. Пути Православия в Швеции. // Северный Благовест. — Хельсинки.- 2008. — С.19-43.
  • Никита (Добронравов), игумен. Пути Православия в Дании. // Северный Благовест. — Хельсинки.- 2010. — 1(21). — С.6-45.

Зноскі

Спасылкі правіць