Міхель Эрхарт (ням.: Michel Erhart, каля 1440—1445 гадоў, меркавана Констанц — пасля 1522, Ульм) — нямецкі скульптар Позняга Сярэдневякоўя, які працаваў пераважна ў горадзе Ульм і яго ваколіцах. Належаў да познегатычнай Ульмскай школы  (ням.).

Міхель Эрхарт
ням.: Michel Erhart
Дата нараджэння 1440-я
Дата смерці не раней за 1522
Месца смерці
Грамадзянства
Дзеці Gregor Erhart[d] і Bernhard Erhart[d]
Род дзейнасці скульптар
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жыццё і творчасць правіць

 
Скляпеністы алтар у абацтве Блаўбойрэн  (руск.) працы Міхеля Эрхарта (1493 год)

У маладосці доўгі час падарожнічаў па Еўропе, працаваў у Канстанцы і Страсбургу, а таксама ў Нідэрландах. Пачынаючы з 1469 года скульптар абгрунтоўваецца ва Ульме. Першапачаткова працаваў там у майстэрні Ёрга Сюрліна Старэйшага, прымаў удзел ва ўладкаванні хораў Ульмскага сабора (у 1469—1474 гадах). Пазней яму было даручана стварэнне цэнтральнага алтара сабора (не захаваўся). Не пазней 1474 года Міхель Эрхарт працуе ўжо ва ўласнай скульптурнай майстэрні. У гэтай майстэрні працавалі ў гэтай жа прафесіі і яго сыны Грэгар  (руск.) і Бернгарт Эрхарты. У творах, створаных Міхелем Эрхартам, выразна адчуваецца нідэрландская мастацкая традыцыя. Асабліва адчувальны ўплыў скульптара Нікалауса Герхарта  (руск.), у майстэрні якога ў Страсбургу Міхель, па ўсёй верагоднасці, некаторы час працаваў, а таксама нідэрландскага жывапісца XV стагоддзя Рагіра ван дэр Вейдена.

Адной з найбольш значных работ скульптара з’яўляюцца бюсты, якія ўпрыгожваюць хоры Ульмского сабора і прыпісваліся раней Ёргу Сюрліну Старэйшаму. Сярод іншых яго твораў варта адзначыць цэнтральны алтар у манастыры Блаўбойрэн (1493), распяцці ў «капэле Лепшых» (Besserer-Kapelle) Ульмскага сабора (пасля 1490), у Царкве Святога Міхаіла  (руск.) ў Швебіш-Халі (1494) і ў Царкве Святога Марціна ў Ландсгуце (1495), Алтар Марыі ў Лаутэрне  (ням.) (1500) і скульптура Мадонны-Абаронцы  (ням.) ў Равенсбургу (1480 год).

Творы майстра, выкананыя ў познегатычным стылі, вызначаліся рэалістычнасцю і злучалі часцяком у сабе элементы скульптуры, разьбы і жывапісу. Шэраг вядомых работ Міхеля Эрхарта не захаваўся.

Галерэя правіць

Зноскі

Літаратура правіць

  • Brigitte Reinhardt (выд.): Michel Erhart & Jörg Syrlin d. Ä. Spätgotik in Ulm. Konrad Theiss Verlag, Stuttgart 2002 г., ISBN 3-8062-1718-1.
  • Barbara Maier-Lörcher: Meisterwerke Ulmer Kunst. Süddeutsche Verlags-Gesellschaft Ulm im Thorbecke-Verlag, Ostfildern 2004, ISBN 3-7995-8004-2.
  • David Gropp: Das Ulmer Chorgestühl und Jörg Syrlin der Ältere. Untersuchungen zu Architektur und Bildwerk (= Neue Forschungen zur deutschen Kunst Bd. 4). Berlin 1999